Touch and Go Records

Klein berichtje in de krant vandaag: Touch & Go Records maakt noodgedwongen enkele drastische keuzes en stopt met zijn distributietak. Alle twintig medewerkers zijn ontslagen en voorlopig komen er geen nieuwe albums meer uit. De distributietak bestond uit enkele gewaardeerde onafhankelijke labels als Thrill Jockey, Drag City en Merge Records. Het aantal cd's in mijn collectie die uitgebracht werden door een van die labels of door Quartersticks, het sublabel van Touch and Go, is enorm: van Lambchop, Portastatic, Calexico tot de math rock van June of 44, de post rock van Rachel's, Dirty Three (zie cover) en de rock noir van Shannon Wright en The Shipping News. En ik vergeet vast en zeker nog een aantal belangrijke releases.

Touch & Go werd opgericht in 1979 in East Lansing, Michigan als een magazine dat uitgegeven werd door Tesco Vee en Dave Stimson. In de jaren tachtig maakte het label naam met talloze underground bands die vandaag de dag een cultstatus genieten: Butthole Surfers, Killdozer, Big Black, Jesus Lizard en in de jaren daaropvolgend bands als Yeah Yeah Yeahs, Shellac, Enon, TV on the Radio. De handelswijze van het label was aanvankelijk soortgelijk als bij Factory Records. Geen van de artiesten hebben een platencontract maar werken samen in een sfeer van wederzijds vertrouwen. De winst uit de verkoop werd op basis van 50% / 50% verdeeld met de artiesten. Na een rechtszaak die ze verloren over de rechten van de oude albums van één van hun grootste bands uit hun stal, de Butthole Surfers , zijn er wel wat contracten opgesteld, maar deze droegen nog altijd hetzelfde idealisme uit. (Bron: Wikipedia)