- Link ophalen
- X
- Andere apps
Als verstrooidheid een teken van intelligentie is, dan zit ik gebeiteld. “Ze werken weer niet”, verzucht ik soms voor de metropoortjes, tot ik doorheb dat ik mijn personeelsbadge voorhoud in plaats van mijn MoBIB-kaart. Omgekeerd gebeurt uiteraard ook: vruchteloos voor de prikklok staan tot een ongeduldige collega achter mij me er vriendelijk attent op maakt dat ik de verkeerde kaart gebruik. ‘Awkward’, zouden mijn dochters zeggen. Of is het eerder ‘cringe’? Ik probeer bij te blijven met de jongerentaal, maar ben niet flex genoeg om alles te onthouden. Het boeit niet.
Lezen houdt me wel wakker, soms lang na middernacht als het een boeiend boek is. De alchemie van de tijd van Greet Van Thienen, bekend van de filosofische podcasts voor VRT Klara, is er zo een. Tijd is als zuurstof, dacht ik, zonder tijd geen leven; maar het is andersom. Zonder leven geen tijd. In haar essaybundel onderzoekt Van Thienen het fenomeen ‘tijd’ aan de hand van denkers als Hannah Arendt, Simone Weil, Jean-Paul Sartre en Byung-Chul Han. Ze verweeft de zoektocht met persoonlijke anekdotes en trekt interessante parallellen tussen fictie en wetenschap, tussen Orlando van Virginia Woolf en de algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein.
Startpunt van de tijdreis is de zeventiende eeuw met het postuum gepubliceerde Gedachten van Blaise Pascal, waarin hij de universele onrust die de mens voortraast beschrijft. Van biljarten tegen de leegte, te paard een haas achterna jagen tot het hedendaagse staren op een flikkerend schermpje, alles om verstrooiing te zoeken. Ook verhelderend is het hoofdstuk over wandelen om ademruimte te scheppen, met Robert Walser als literaire gids. Het verslavende karakter van onze telefoons wordt tegen het licht gehouden. De tijd verkruimelt bij de continu scrollende gebruiker. En je ervaart fantoompijn als je de smartphone niet bij de hand hebt.
Helemaal terug in de tijd gaat het met de Belgische kosmoloog en priester Georges Lemaître, de geestelijke vader van het kosmische begin oftewel de oerknal. De dag zonder gisteren. Het lezen van De alchemie van de tijd zorgt voor relativering bij onze dagelijkse besognes. “We leven in een vlekje van ruimtetijd, omgeven door een oceaan van onzekerheid”, schreef kosmoloog Thomas Hertog in Het ontstaan van de tijd. Ik zal eraan denken als ik nog eens in de winkel sta, en niet meer weet wat ik eigenlijk kwam kopen.