Liefde heeft geen hersens

In de nieuwe roman van Mensje van Keulen staat liefde centraal, maar dan niet in de romantische betekenis maar eerder als zinsbegoocheling. De openingszin van de roman en tevens titel maakt meteen duidelijk waar het om gaat: Liefde heeft geen hersens. Protagoniste is de veertigster Romy Manresa-Jol, genoemd naar de illustere filmactrice Romy Sneider. Haar Spaanse echtgenoot verloor ze een jaar eerder en sindsdien gaat ze tobbend door het leven. Ze heeft een vaste job in de catering van een begraafplaats in Den Haag maar ze klust ook bij als huishoudster. Elke dag gaat ze langs bij haar stokoude buurvrouw Irma Schnetz. Deze dame is een gewezen balletdanseres en lerares die op haar oude dag geestelijk en lichamelijk snel achteruit gaat.

Als Romy op een vrijdagochtend de flat betreedt merkt ze meteen dat er iets niet pluis is. De oude ballerina zit onwezenlijk stil in haar gebruikelijke stoel. Tot haar ontzetting ontdekt Romy dat de dame overleden is. In plaats van meteen de autoriteiten op de hoogte te brengen, wil ze eerst zelf controleren of het geen roofoverval is geweest. Ze heeft schrik dat haar getroebleerde zoon Cristian bij de zaak betrokken zou zijn. Pas ’s avonds schakelt ze de huismeester van het appartementencomplex in, Harro Tolman, een 43-jarige man die nog steeds inwoont bij zijn bazige moeder.

In 'Liefde heeft geen hersens' is Mensje van Keulen goed op dreef. Met veel oog voor detail schildert ze een kleinburgerlijke setting waar de spanning hoog oploopt. 'In een stad waar de straten de aanwezigheid van een gracht alleen nog in hun naam dragen en broodfabriek en bierbrouwerij niet meer dan souvenirs aan een gevel zijn' zoeken haar personages wanhopig naar harmonie en gemoedsrust. In weerwil van veel goede intenties dreigen ze ten onder te gaan aan hun onvermogen om gelukkig te zijn. In de loop van het verhaal maken telkens nieuwe openbaringen duidelijk dat het om neurotische en pathologische karakters gaat. Romy werd mishandeld door haar gewezen echtgenoot. Haar zoon weigert haar om die reden nog te bezoeken omdat ze de urn met as in huis bewaart. Ook de relatie met haar dochter liep spaak.

Alle personages worstelen op een of andere manier met liefde en andere demonen. Illustratief is de relatie tussen de huismeester Tallo en zijn moeder, voer voor een psychologische thriller in de beste Hitchcock-traditie. Het sobere maar suggestieve proza van Mensje van Keulen laat 'Liefde heeft geen hersens' ten langen leste uitgroeien tot een spannende klassieke whodunit.. In het inktzwarte universum van Mensje van Keulen is niets wat het lijkt. Met enkele rake pennentrekken laat ze zien hoe achter de mooie façade een wereld van psychologische terreur schuil kan gaan.

Recensie oorspronkelijk geschreven in opdracht van Vlabin en gepubliceerd in Leeswolf september 2012