Massajogging De Olifant 2013

In het zicht van de finish - photo credits: OLC.

De mooiste wedstrijden worden in het najaar gelopen. Grijze luchten, traag neerdwarrelende bladeren en een klassement dat bijna helemaal in zijn definitieve plooi ligt. Neem nu de Massajogging De Olifant. Na het startschot gingen de hemelsluizen helemaal open. De stortbui herschiep het Bosje in een drassige modderpoel. Het werd tien kilometer ploeteren en uitkijken in de gladde bochten. Genieten voor de ene loper, afzien voor de andere. Bij mij wisselt dat tijdens een en dezelfde wedstrijd vrolijk af. Ik ging het rustig aan doen – mijn zevende plaats lag toch al vast – maar het is sterker dan mezelf. De eerste vijf kilometer liep ik in 18'40''. Toen viel mijn sportwatch uit en had ik geen flauw benul meer hoe snel ik liep. Ik liep naar een groepje onder aanvoering van Frederic Debreyne toe en klampte aan tot het einde. Uitgeregend finishte ik als 22ste (10,3 km in 38'41”). Het eindklassement liegt nooit, wordt wel eens gezegd en voor een keer kan ik dat zonder zweem van ironie beamen. Na zestien wedstrijden (incl. de ten miles) eindig ik normaliter als 15de in totaal en als 7de in mijn categorie. Een goed gevoel om de herfst mee in te trekken.