Mijn leven als wedstrijdloper

Acht wedstrijden staan er op het programma de komende zes weken. Dat krijg je als je aan twee criteriums tegelijkertijd deelneemt. Ook het coachen van de snelste schoolkids uit het vijfde en zesde leerjaar op vrijdagavond is plezant.  Ik bloei weer helemaal open, het is tenslotte lente. De conditie gaat crescendo, soms loop ik spontaan een poos achter een fietser aan tot die verbaasd omkijkt. Sorry, fartlek. Ik lach zelfs als mensen me  tijdens de training "Links, twee, drie, vier" of "Ze hebben hem al" naroepen. In de donkere coulissen van een wedstrijdloper is slechte humor van geen tel. Alleen zuurstof en snelheid.