Zondag, late namiddag. Net als ik denk dat het nog meevalt met die regen en wind trap ik in een diepe plas en begint de regen met bakken uit de hemel te vallen. Halverwege het parcours ben ik dan, the point of no return, en nog 45 minuten te lopen. Mijn broer schafte zich een loopband aan en kan met de flatscreen tv aan trainen, terwijl ik kleddernat moet verder rennen. Die Asics regenjack blijkt toch niet zo waterdicht en zelfs de eenden aan het kanaal zijn te lui om nog plaats te ruimen voor een verzopen loper. Maar dan toch 17 km in 1h30 en na de douche en een dampende mok koffie de voldoening dat het trainingsschema netjes afgewerkt werd. Ordnung
muss sein! Conclusies: primo, lopen in elk seizoen en elk weertype blijft de real thing; secundo, je moet er wel een beetje gek voor zijn. Maar de andere lopers die je onderweg tegenkomt bewijzen dat je niet alleen bent in die gekte. Daar kan geen loopband tegenop.