Nooit had ik bij de opmaak van mijn loopprogramma voor 2011 kunnen vermoeden dat de semi
marathon van Brussel, mijn laatste grote wedstrijd van het jaar, ook een van de allerwarmste ging worden. Meer dan 25° C begin oktober en geen zuchtje wind te bespeuren in de Brusselse lanen. In die omstandigheden was een poging om mijn chrono van vorig jaar (1 uur 29 min 41 sec) scherper te stellen een
mission impossible. Toch begon ik met volle moed aan de wedstrijd. Mijn tussentijden lieten lang het allerbeste vermoeden, aan het punt van km 5 klokte ik af in 21:23. Ook na km 10 (43:55) liep ik nog steeds in het
baanvak van de hoge verwachtingen. Pas na km 15 werd de realist in mij wakker en ging de Don Quichot eindelijk rusten. Ik kon onmogelijk nog ruim zes kilometer - waarvan de helft bergop- in minder dan 24 minuten lopen. In die loden hitte was versnellen echt geen optie. Gretig greep ik aan elke drankpost naar bekertjes water. Ik finishte als 248 ste (op 5.261 finishers) in een tijd van 1 uur 32 minuten en 32 seconden. Nu wordt het hoog tijd om nieuwe loopobjectieven vast te leggen. Wellicht loop ik volgend jaar eens de volledige marathon van
Brussel, met die extra lus naar
Tervuren erbij. Mijn ultieme droom blijft echter om ooit een sub 3 uur marathon te lopen.
Boston of
Athene, dat zou prachtig zijn. Als je naar de sterren reikt, kan je halverwege de trap niet stoppen.