Er is geen ontkomen meer aan, de competitiespeeldagen van het eersteklasse voetbal worden tegenwoordig verspreid over alle uren en dagen van de week. Ondernemers die winst willen boeken met lucratieve transfers en spelerscarrousels nemen clubs over en krijgen het vervolgens aan de stok met de beduvelde fans. In Engeland - toch een land van tradities - zijn er zelfs nieuwbakken clubvoorzitters die de clubkleuren willen veranderen of de naam van de club. Veel gekker kan het niet worden. En ondertussen blijf ik mij verbazen over de conditie van sommige van die vet betaalde voetballers. Patosi van Lokeren die in een kranteninterview doodleuk verklaard dat hij vier kilo verloor omdat hij nu ook extra looptrainingen doet. Ook andere voetbalspelers als Mitrovic en Castillo ogen niet echt messcherp, en dat is een understatement. Het zijn wel degelijk profspelers.
In 'Het mooiste leven... Een seizoen bij
SC Heerenveen' beschrijft
Kees 't Hart als een buitenstaander het leven van een profvoetballer. Lezen ze wel eens een boek? Of maken ze voortdurend selfies om hun nieuwe tattoos en hanekammen te showen? Net zoals
Fever Pitch van
Nick Hornby is het als voetbalfan een waar genoegen om 'Het mooiste leven' te lezen. Kees 't Hart volgde van dichtbij de voetbalclub en geeft onverbloemd zijn kijk op het gebeuren en het schizofrene leven van een profvoetballer. Hij is aanwezig bij de doordeweekse trainingen, tactische wedstrijdbesprekingen en Champions League-wedstrijden. En wat blijkt: Voetballen blijft het mooiste leven en een mooi spel met magische momenten. Je moet alleen al die randverschijnselen en platte commercie er omheen wegdenken.
Kees 'T Hart: Het mooiste leven... Een seizoen bij SC Heerenveen (Querido, 2006)