Credo van de cyclist

Dankzij de fiets kan hij die de liefde voor de natuur voelt zich begeven naar waar zijn fantasie hem voert, zich ophouden waar het hem belieft, en de weg hernenemen naar zijn goesting. En altijd in de open lucht, ademhalen met volle teugen, zich inspannen maar niet uitputten, zijn gezondheid versterken tegelijk met zijn geesteskrachten, zijn activiteiten verdubbelen, norse voorbijgangers bemonkelen, verbroederen met vrolijke compagnons de route, zich oriënteren op de eigen goede luim, ver van teneerdrukkende administraties en onbeschofte bediendes, bloemen en fruit plukken, zijn lied laten weergalmen over de hagen, een kushandje en een glimlach werpen naar de mooie meisjes, zo doet de wielertoerist dat...

Bron: Touring Club Jaarboek 1896, p. 227. - Via: Fietsersbond Magazine nr. 85, 2016