Klare lijnen

Het museum waar ik werk bevindt zich op het grensgebied tussen Etterbeek en Elsene. Als ik in de nabije Scepterstraat wandel heb ik soms het gevoel in een Kuifje-album rond te waren. De statige herenhuizen en neoclassicistische burgerwoningen, de oude tramsporen en de vervaagde opschriften van wat ooit drogisterijen of kruideniers geweest moeten zijn, creëren een aura van tijdloosheid. Het zorgt voor een zeldzaam gevoel van rust, dan toch tot aan het volgende drukke kruispunt.

In het album De Scepter van Ottokar uit 1939 is overigens een glimp van het Flageyplein te zien. Het geboortehuis van George Remi (Hergé) bevindt zich enkele straten verder, in de Philippe Baucqstraat. Spectaculair is dit huis niet, het heeft duidelijk betere tijden gekend. Ook dat is Brussel, mooie buurten worden afgewisseld met vervallen stadswijken waar het afval op de stoep ligt. Het gezin Remi verhuisde omwille van financiële redenen erg vaak. Later zal Hergé in het groenere Watermaal-Bosvoorde en Ukkel wonen. Minder gekend is dat zijn vader tot aan zijn dood archivaris was in de Studios. Hij was toen 87 jaar. Dat is wellicht ook de leeftijd waarop we in de toekomst met pensioen zullen mogen gaan.

Niets is er wat het lijkt in de groezelige binnenstad. De Sans Soucistraat telt veel afgeleefde en verkrotte woningen maar herbergt ook een parel, de openbare bibliotheek van Elsene. Deze bibliotheek organiseert dit jaar voor de eerste keer het boekenfestival Sans Souci Living Stories. Voor dit initiatief doen ze een beroep op buurtbewoners die bereid zijn om hun living één namiddag open te stellen voor hun boekenfestival. Mooi toch, een bibliotheek die actief op zoek gaat naar huiskamers. Het is een sterk staaltje van out of the box. Er wordt in het kader van datzelfde festival ook een creatieve schrijfacademie voor vluchtelingen en immigranten georganiseerd.

Een bibliotheek voor iedereen is geen loze kreet. De campagne draait inmiddels op volle toeren. Public awareness creëren, daar draait het om want een klare lijn in het beleid is soms ver te zoeken. In een verkiezingsjaar zal geen enkele lokale politicus het maatschappelijke belang en de noodzaak aan lokale verankering ontkennen. Maar opgelet met al die grote principes en beloftes. Denk maar aan de woorden van Groucho Marx: “Dit zijn mijn principes. En als je ze niet leuk vindt. Nou ja, ik heb er andere”.