 |
| Kemp Town, Brighton. John Piper. |
In de schemerige hoeken van mijn werkkamer, waar de stofdeeltjes dansen in het zonlicht dat door de halfgesloten gordijnen glipt, staan ze. Rijen en rijen boeken, elk met een eigen verhaal, niet alleen in de pagina's die ze bevatten, maar ook in de reis die ze hebben afgelegd om hier te komen.
Het verzamelen van boeken is voor mij geen hobby, het is een levenswijze. Elk boek dat ik bezit, is een vriend. Sommigen zijn oude vrienden, wiens ruggen gekreukt zijn van de vele keren dat ze zijn gelezen. Anderen zijn nieuwe kennissen, vol belofte, nog onaangeroerd door de tijd.
Op een regenachtige zaterdagmiddag een klein, rommelig winkeltje bezoeken, waar de geur van oud papier en avontuur je tegemoet komt zodra je binnenstapt. Daar word ik gelukkig van. En al zeker als ik 3 oude boekjes uit de 'Britain in pictures' serie op de kop kan tikken. Uit de jaren 40 met mooie illustraties en platen uit een wereld die aan het verdwijnen is.
Thuisgekomen voeg ik de aanwinsten toe aan mijn collectie, op een ereplaats, alsof nieuwe vrienden introduceer aan de oude garde. Er wordt niet gesproken, maar het lijkt alsof de boeken elkaar begroetten, elk met hun eigen verhaal, hun eigen geschiedenis.
Soms vraag ik me af of ik de boeken verzamel, of dat zij mij verzamelen. Ze lijken me te vinden, op de meest onverwachte momenten, en ze vragen me, bijna smekend, om meegenomen te worden, om deel uit te maken van de verzameling.
En zo groeit mijn collectie, boek voor boek. Een bibliotheek van herinneringen, van momenten, van leven. Want in elk boek dat ik verzamel, verzamel ik ook een stukje van mezelf.