De ziel van de verzamelaar

>

Hoe ik dom geworden ben

Hoe moet je als intelligente, twijfelende twintiger het hoofd boven water houden in onze dolgedraaide westerse consumptiemaatschappij? Antoine is 25 en een erudiete student, immer nieuwsgierig en leergierig maar vooral ook besluiteloos en rusteloos. Zijn leven bestempelt hij als een hel en dat is allemaal de schuld van zijn vitrioolachtige intelligentie. Zijn gekwelde geest kan enkel gered worden door dommer te worden. Maar hoe begin je aan zo'n operatie?

De radeloze jongeman besluit om alcoholist te worden en beneveld door het leven te gaan. Zoals het een ware intellectueel betaamt, stort hij zich vol overgave op zijn onderwerp. In de plaatselijke bibliotheek ontleent hij een stapel wetenschappelijke boeken over alcohol. Maar als hij na zijn ijverige studie de theorie in de praktijk wil omzetten, draait het op een compleet fiasco uit. Al na een halve pint wordt hij in de kliniek opgenomen. Zijn volgende poging is nog drastischer: meteen zelfmoord plegen. Maar na een sessie in een zelfmoordkliniek wil hij toch maar liever blijven leven. Zijn huisarts weigert vervolgens een lobotomie uit te voeren, maar schrijft de jongeman wel Pretozac voor, een geneesmiddel met een sterk kalmerende en antidepressieve werking. Gewapend met zijn pillen transformeert Antoine van politiek correcte intellectueel tot een onverschillige domoor. Hij maakt fortuin als financieel makelaar en hij koopt alles wat een yuppie hoort te kopen en traint zijn lichaam af in een fitnessbureau. Vervolgens zoekt hij een partner in een bemiddelingsbureau. De integratie in stupidland is compleet, maar is dit dan het echte leven?

Hoe ik dom geworden ben is een hoogst vermakelijke en lichtvoetige satire op onze moderne samenleving. Martin Page (geb. 1975) maakt in zijn speelse debuut brandhout van de gewoontes en zeden van zowel de trendvolgende consumenten als van de elitaire, politiek correcte maar wereldvreemde intellectuelen. Geen van beiden vindt nog rust of genot in hun levenswijze. Carpe Diem blijkt niet meer dan een holle slogan te zijn, gemanipuleerd door de handige reclamejongens. Inhoudloze tv-programma's, technologische gadgets, mode en sport zijn enkel goed als verdovingsmiddel, niet als prikkel. Ook kunst kan de burger niet wakker krijgen, voor wie de relevantie van een kunstwerk enkel vervat ligt in het prijs-etiketje dat eraan vast hangt. In een opeenvolging van hilarische en absurd aandoende scènes legt Page de keerzijde van onze welvaart bloot, waarbij hij niet nalaat te knipogen naar gevestigde Franse auteurs als Michel Houellebecq en Frédéric Beigbeder. Enkel in het laatste gedeelte van zijn roman laat Martin Pages scherpe pen het wat afweten en breit hij een te soft en moraliserend slot aan zijn satire, inclusief de obligate deus ex machina. Wellicht een jeugdzonde van de schrijver, die niettemin voortreffelijk weet te illustreren hoe relatief normaliteit is in een wereld die aan oppervlakkigheid ten onder gaat.

Martin Page: Hoe ik dom geworden ben, Wereldbibliotheek Amsterdam, 2003, 126 p., € 14,9. ISBN 90-284-2011-8. Vert. van: Comment je suis devenu stupide door Edu Borger. Distributie: Wereldbibliotheek