If everything is going to hell, let there be music. En laat het dan bij voorkeur een plaatje van de jonge Dylan zijn, zoals '
Bob Dylan In Concert - Brandeis University 1963' Dit album is een registratie van zijn set op het Folk Festival in
Waltham, Massachusetts van 10 mei 1963 en bevat slechts zeven songs. De eerste song is het aan
Henry Thomas schatplichtige "Honey, Just Laat Me One More Chance" en is helaas onvolledig. Maar '
Talkin 'John Birch Paranoid Blues', '
Talkin 'World War III Blues' en "Bob Dylan's Dream' zijn stuk voor stuk voltreffers. Bekendste song op de playlist is '
Masters of War'. Maar mijn favoriete nummer is zonder enige twijfel '
Talking Bear Mountain Picnic Massacre Blues'. Dylan leidt de song met een lange en laconieke introductie in. De boot kon 3000 mensen aan en er kwamen 6000 mensen dus de boot zonk: 'That old ship was a going down. This ain't no way to start a picnic.' Zelden klonk een folksong zo onbedaarlijk grappig. Hier een versie van deze song uit 1961.
Bob Dylan In Concert - Brandeis University 1963
(Columbia, 2011) - Ook verkrijgbaar als bonus-cd bij The Original Mono Recordings (2010)
If everything is going to hell, let there be music. En laat het dan bij voorkeur een plaatje van de jonge Dylan zijn, zoals 'Bob Dylan In Concert - Brandeis University 1963' Dit album is een registratie van zijn set op het Folk Festival in Waltham, Massachusetts van 10 mei 1963 en bevat slechts zeven songs. De eerste song is het aan Henry Thomas schatplichtige "Honey, Just Laat Me One More Chance" en is helaas onvolledig. Maar 'Talkin 'John Birch Paranoid Blues', 'Talkin 'World War III Blues' en "Bob Dylan's Dream' zijn stuk voor stuk voltreffers. Bekendste song op de playlist is 'Masters of War'. Maar mijn favoriete nummer is zonder enige twijfel 'Talking Bear Mountain Picnic Massacre Blues'. Dylan leidt de song met een lange en laconieke introductie in. De boot kon 3000 mensen aan en er kwamen 6000 mensen dus de boot zonk: 'That old ship was a going down. This ain't no way to start a picnic.' Zelden klonk een folksong zo onbedaarlijk grappig. Hier een versie van deze song uit 1961. 