>
- Link ophalen
- X
- Andere apps
Hartverscheurend mooi concert bijgewoond in het concertgebouw te Brugge op vrijdagavond 23 februari: Max Richter, die klassiek met donkere ambient en minimalistische elektonica combineert. Zelf noemt hij zijn muziek 'post classical'.
Zijn concert bestond uit twee delen waarin zijn twee laatste cd's integraal werden gebracht: the Blue Notebooks (2004) en Songs from Before (2006). De man zelf zit veilig verborgen achter een strijkerkwartet en bespeelt afwisselend op zijn laptop, klavier of synthesizer. Af en toe doken spoken wordsamples op waarin Robert Wyatt voorlas uit werk van Haruki Murakami.
Richter toonde zich een waardige erfgenaam van Brian Eno, Arvo Part, Steve Reich of Philip Glass. Het tiendaagse festival Music in Minds bewees dat het concertgebouw geschikt is om de kruisbestuiving tussen experimentele hedendaagse muziek en meer populairdere muziek te brengen. Waar wacht de programmadirecteur op om ook in de toekomst intrigerende ensembles of bands als Rachel's, Dakota Suite, Piano Magic of Movietone te programmeren om zo een diverser publiek naar het concertgebouw te lokken? Not highbrow enough? Wel was er enige onzekerheid bij het 'mixed' publiek te merken: kan men tijdens een (neo)klassiek concert applaudisseren of om een bis schreeuwen?
Als coda volgde nog de sonische storm van het Belgische Motek die het concertgebouw op zijn voegen liet daveren met op Mogwai en Explosions in the Sky geïnspireerde post-rock.
MP3: Bach Shadow
Technorati tags: music
Zijn concert bestond uit twee delen waarin zijn twee laatste cd's integraal werden gebracht: the Blue Notebooks (2004) en Songs from Before (2006). De man zelf zit veilig verborgen achter een strijkerkwartet en bespeelt afwisselend op zijn laptop, klavier of synthesizer. Af en toe doken spoken wordsamples op waarin Robert Wyatt voorlas uit werk van Haruki Murakami.
Richter toonde zich een waardige erfgenaam van Brian Eno, Arvo Part, Steve Reich of Philip Glass. Het tiendaagse festival Music in Minds bewees dat het concertgebouw geschikt is om de kruisbestuiving tussen experimentele hedendaagse muziek en meer populairdere muziek te brengen. Waar wacht de programmadirecteur op om ook in de toekomst intrigerende ensembles of bands als Rachel's, Dakota Suite, Piano Magic of Movietone te programmeren om zo een diverser publiek naar het concertgebouw te lokken? Not highbrow enough? Wel was er enige onzekerheid bij het 'mixed' publiek te merken: kan men tijdens een (neo)klassiek concert applaudisseren of om een bis schreeuwen?
Als coda volgde nog de sonische storm van het Belgische Motek die het concertgebouw op zijn voegen liet daveren met op Mogwai en Explosions in the Sky geïnspireerde post-rock.
MP3: Bach Shadow
Technorati tags: music