>
- Link ophalen
- X
- Andere apps
Maandagavond 26 mei woonde ik in Gent de filmvoorstelling van 'The Hollywood Librarian bij. Deze avond was een iniatief van de VVBAD in samenwerking met de universiteitsbibliotheek Gent. De filmvoorstelling was gratis voor leden van de VVBAD en studenten die een bibliotheekopleiding volgen. Concurrenten Ebsco en Swets stonden samen in voor de Nederlandse ondertiteling. Zeer mooi allemaal. Helaas kon ik deze veelbesproken docu-film van Ann Seidl maar matig appreciëren. Het begon sterk met fragmenten uit verschillende Amerikaanse films (A wonderful life!) die het cliché-beeld van bibliothecarissen in films overtuigend aantoonden. Maar na verloop van tijd bleven enkel veel interviews over met een aantal real-life bibliothecarissen uit voornamelijk de public library - sector. Het beeld dat Ann Seidl bracht van de bibliothecaris was hierdoor net zoals in de eerder aangehaalde Hollywood producties nogal eenzijdig. Niet de uiterst veelzijdige informatieprofessionals die het nu zijn, maar vooral idealistische dames die voor een karig loon (of als vrijwilligster) de bibliotheek draaiende moeten houden, door zich vooral met fundraising bezig te houden. Niet enkel de traditionele tombola en wafelbak maar ja zelf hardloopwedstrijden werden vermeld als bron van inkomsten. Aan passie en beroepstrots geen gebrek bij deze librarians, dat geef ik toe. Maar de focus lag toch op het voorlezen van verhaaltjes aan de kids, het aanmanen tot stilte in de leeszaal, het huiselijk inrichten van de bibliotheek etc. Of jongeren hierdoor voor de bibliotheeksector geïnteresseerd raken valt te betwijfelen.
In het tweede gedeelte van de film werd de politieke agenda ons net iets te plomp en te pathetisch in de maag gesplitst, met lange en politiek zeer correcte uitweidingen over 'freedom of speech' en de 'Patriot Act' De mogelijke sluiting van sluiting van de 'John Steinbeck Public Library' in Salinas diende als kapstok om de boodschap duidelijk te laten weerklinken. Bibliotheken als tempels van cultuur en wijsheid krijgen amper een werkingsbudget terwijl de oorlogen in Irak en Afghanistan de belastingbetalers op één dag evenveel kost als alle Amerikaanse bibliotheeksubsidies samen. Libraries have more cardholders than VISA, they have more outlets than McDonalds, they move more items than FedEx, het klonk wel catchy maar was te sloganesk en te weinig subtiel. Komt het doordat wij Europeanen rationeler en gereserveerder zijn en minder emotioneel dan Amerikanen? Of omdat ons subsidiëringssysteem beter op poten staat? Ook hier moeten we vechten voor ons personeel en werkingsbudget, maar sluiting van bibliotheken staat toch nog niet op de politieke agenda. Na afloop van de film konden er vragen gesteld worden aan de zeer enthousiast vertellende Ann Seidl. Ik had willen vragen waarom ze voor haar documentaire deze misleidende titel had gekozen, maar vroeg uiteindelijk enkel of ze een casting georganiseerd had voor de ‘real’ librarians uit de film. Een gemiste kans dus, een beetje zoals de film zelf.
trailer (You Tube)
recensies van collega bibliobloggers: