Petite Anglaise: een leven, een liefde, een weblog

Enkele jaren geleden waren weblogs nog een obscuur fenomeen. Ondertussen bestaat de blogosfeer uit ruim 35 miljoen blogs en voor het eind van dit jaar zullen er dat er ongetwijfeld meer dan vijftig miljoen zijn. Het aantal mensen dat een blog bijhoudt is fenomenaal hoog te noemen. Een van de bekendste bloggers is de Engelse Catherine Sanderson (1972), die al een decennium in Frankrijk woont en in 2004 de persoonlijke blog ‘Petite Anglaise‘ opstartte.

Het was aanvankelijk een anonieme blog waarin ze over haar leven in Parijs en de liefdes in haar leven schreef, met haar Franse man Mr Frog en haar dochtertje Tadpole (kikkervisje) op kop. Nadat de blog tot "Weblog of the Day”in The Guardian.werd verkozen, groeide haar lezersschare explosief aan. Haar identiteit werd al snel ontmaskerd. Aangezien ze vaak in haar werkuren blogde, werd ze ontslagen als secretaresse van een accountantskantoor. Maar niet getreurd, door de wereldwijde publiciteit rond dit ontslag en het succes van haar blog, liepen de uitgevers haar deur plat om een romanversie te versieren. In navolging van de chicklit was de geboorte van de ‘bloglit’ een feit.

In 2007 verscheen haar roman "Petite anglaise: een leven, een liefde, een weblog", en inmiddels werd het boek wereldwijd in meer dan zeven talen uitgegeven. Catherine Sanderson werd opgevoerd als een nieuwe Bridget Jones en een cloon van ‘Sex and the city’. En al is die vergelijking nogal gemakzuchtig, helemaal mank is ze toch ook niet. Er is die typische, vrouwelijke thematiek met de relationele problemen, het moederschap, het gebrek aan tijd voor jezelf en de onvervulbare verlangens en idealen. De amoureuze lotgevallen van een knappe maar onzekere en zoekende vrouw van in de dertig zijn niettemin zeer herkenbaar en grappig, en dit voor beide seksen. Sanderson is francofiel in hart en nieren, doch het leven in Parijs wordt niet geïdealiseerd. De Fransen zijn nu eens charmant, dan weer vreselijk irritant of zelfingenomen. De roman houdt ook keurig het ritme van een blog aan, wat inhoudt dat net als bij een weblog het niveau vrij wisselvallig is. Geïnspireerde en boeiende passages worden afgewisseld met routineus vol gepende pagina’s, zonder al teveel overtuiging of diepgang. En laat het nu net dat routinematige zijn dat de protagoniste tracht te ontvluchten. Haar relatie zit in een dip, haar man lijkt wel in een andere tijdszone te leven. Samen naar bed gaan is meer uitzondering dan regel en investeren in het gezin is voor hem ook teveel gevraagd. Dat hij ook na de geboorte van hun dochtertje weigerde met haar in het huwelijk te treden, is al evenzeer een domper die ze maar moeilijk kan slikken. Sinds het moederschap werd haar sociale leven een ramp. Tenslotte is ook de nieuwigheid van wonen in Frankrijk eraf, en dreigt het ‘metro-boulot-dodo’ - syndroom. En dan gebeurt het onvermijdelijke, via haar blog leert ze een nieuwe ‘prince charming’ kennen, een Fransman met veel allure en evenveel mooie beloftes. Ze breekt met haar partner en op haar weblog wordt ze overstelpt met duizenden reacties, zowel positief als negatief. Maar ook deze nieuwe vlam dooft snel uit, als blijkt dat haar nieuwe geliefde geen enkele van zijn beloftes nakomt. De relatie die op haar blog ontstond laat ze geheel toepasselijk ook op haar blog beëindigen. Het lijkt inhoudelijk op het scenario van een romantische komedie. Maar wat "Petite anglaise" doet sprankelen is dat voortdurende spanningsveld tussen de blogidentiteit (petite) en de echte identiteit. Petite is de verbeterde, spitsvondige versie van Catherine, die in haar wereld de realiteit steeds weet te verbloemen.

Voor bloggers zal dit boek een feest van herkenning zijn. Hoe de eerste webpagina wordt gecreëerd, vervolgens het wachten op de eerste commentaren en mails en de trots na het publiceren van een succesvolle bijdrage. Na verloop van tijd doemt er een soort van publicatiedruk op. Catherine Sanderson begint haar leven zo te leiden dat het boeiend wordt om over te schrijven. Het leidt tot het vreemde fenomeen dat privé-zaken wereldkundig gemaakt worden. Na een rendez-vous of een conflict op het werk kan iedereen - dus ook de partner of de baas - het verslag op de blog nalezen. Dit levert enkele hilarische scènes op. Het bijhouden van een blog werkt anderzijds ook therapeutisch. Kleine details verraden de wisselende gemoedstoestand van de ik-figuur die haar liefdesverdriet voor haar dochtertje verborgen wil houden. De vele observaties over haar tweetalig kindje zijn trouwens erg humoristisch en herkenbaar. Zo wordt de protagoniste op een ochtend gewekt door haar dochtertje en gecomplimenteerd met haar mooie gele tanden. Voor wie opgroeide in de jaren tachtig zijn er ook nog eens de vele muzikale referenties, gaande van The Smiths tot New Order. Innoverende of veelgelaagde literatuur kan je "Petite anglaise: een leven, een liefde, een weblog" bezwaarlijk noemen, maar voorgekauwde chicklit is het evenmin. Het springerige proza van Catherine Sanderson is daar veel te ontwapenend en charmant voor.

Catherine Sanderson
Een leven, een liefde, een weblog
Paperback | 379 Pagina's | Cargo
ISBN10: 9023427416 | ISBN13: 9789023427414