The Year of Slow Days

Het aantal mensen dat nog cd's koopt slinkt zienderogen. Af en toe kan ik het niet laten er toch nog te kopen, zeker nu de cd's steeds lager geprijsd worden. Er was een tijd dat ik cd's kocht omdat ik het hoesje mooi vond, dat leverde nog wel eens verrassingen op. Een omslagprent met een vredig natuurtafereel bleek nadien geen ambient maar trash metal te bevatten. Vorig weekend kocht ik nog eens een cd omwille van het hoesje: The Year Of Slow Days (morr 066 CD/LP). Maar eerlijk is eerlijk - ik kende zowel het label (Morr Music) als de muzikanten, onder andere B Fleischmann. De acht songs op deze plaat zijn een perfect tegenbewijs voor degenen die pop nog altijd als simpel en eendimensionaal beschouwen.

Fleishmann versterkte zich voor dit project met enkele uitstekende muzikanten zoals Christof Kurzmann en Martin Siewert. Een genre etiket is moeilijk te kiezen, Morr staat bekend om zijn knisperende elektropop maar deze cd verkentook andere paden. Soms richting jazz, soms richting elektronica. Het instrumentarium is zeer divers: piano, gitaar, drums, strijkers en een hele blazerssectie. De zang van Christoff Kurzmann is fluisterend en zeer ingetogen. Denk aan Mark Hollis in zijn meest verstilde momenten of aan de melancholische zang van de Britse postrock trots Hood. De teksten lijken uit zijn dagboek te komen: alone / all alone / but nobody / can make it out here / all alone.

Opener 'Mantra' zet de toon met zacht gitaarspel, ingetogen drumroffeltjes en klarinet. Ook 'There's Something About You' schrijdt traag verder. Pas in track drie 'Stephen Hawking' schakelen de muzikanten een versnelling hoger. Tracks als 'Bees Be' en 'Calling Sky' zijn jazzy van inborst. The Year Of 'Slow Days' bewijst hoe mooi en veelgelaagd pop nog steeds kan zijn. En bovenal dat in dit i-pod tijdperk het conceptalbum nog niet uitgestorven is. Een plaat om bij het vallen van de avond te beluisteren, als de balans van de voorbije dag wordt opgemaakt.