Leven en lezen in de breedte

‘Say, do you have a copy of a book that doesn't exist?'

'So you're a private detective. I didn't know they existed, except in books. '

[still uit het magistrale The Big Sleep, 1946; foto Kobal]

Web 2.0 verder uitbouwen naar de veelgelaagde wereld van de fictie. Enkele jaren geleden was er een korte rage van boeken waar de lezer zelf kon kiezen welke richting het verhaal ging uitgaan of welk einde er zou volgen. Deze boeken sloegen niet echt aan bij het grote publiek. Want kan je in dat geval niet beter zelf een boek schrijven?

Wat ik wel heel aardig vind is the Invisible Library blog, op deze site vind je een overzicht van literatuur die enkel fictioneel bestaat: de zogenaamde onzichtbare boeken. Het betreft titels en auteurs die schrijvers in hun romans vermelden. De bekendste schrijver die fictionele boeken promootte was Jorge Luis Borges met zijn Ficciones (1944). Een ander bekend voorbeeld is John Irving's The World According to Garp, met de verwijzing naar een kortverhaal van TS Garp's “ The Pension Grillparzer”.

Deze Invisible Library blog krijgt nu nog een vreemdsoortig, arty verlengstuk. Uit deze lijst selecteerden de Britse kunstenaressen Chloe Regan, Rachel Gannon en Fumie Kamijo veertig titels waarvoor ze een geïllustreerde cover en een intro vervaardigen. Zelf omschrijven ze hun experiment als een "part aesthetic adventure and part metafictional exercise". Deze onzichtbare bibliotheek wordt nu in de Tenderpixel Gallery tentoongesteld. Bezoekers aan deze galerij kunnen zelf hoofdstukken toevoegen. Interactiever dan dit kan haast niet. Al beperkt de artcover ook de fantasie van de lezer en toekomstig schrijver.

Wie Vladimir Nabokov's The Real Life of Sebastian Knight leest en daar titels als The Doubtful Asphodel, The Funny Mountain en Lost Property tegenkomt zal zich immers een eigen beeld vormen. De anekdote gaat dat A.F.Th. van der Heijden zich al een geheel eigenzinnig beeld gevormd van a la recherche du temps perdu nog vooraleer hij deze deze Franse klassieker van Marcel Proust werkelijk gelezen had. Het inspireerde hem voor zijn literair concept van leven in de breedte. De circel is nu rond, dit metafictionele experiment is een prachtig staaltje van lezen in de breedte. Wat volgt is een "a perfect vacuum", en straks mag ik boeken recenseren die niet geschreven zijn.

Bron: Guardian Book Blog: reading books that don't exist