Kleine dagen

Bernard Dewulf is vooral bekend als dichter en essayist maar ook als prozaschrijver heeft hij zijn merites. Als vaste columnist van De Morgen maakte hij furore met persoonlijke en poëtische columns die niemand onberoerd lieten. Of je hield van deze stukjes, of je hekelde de soms wollige schrijfstijl. De reacties op zijn gedwongen vertrek bij de krant waren even verdeeld. Velen treurden, anderen juichten.


Het boek "Kleine Dagen" bundelt nu net voorganger “Loerhoek” korte prozastukken en columns. Inspiratiebron is zijn dagelijkse omgeving: het huishouden, zijn vrouw en vooral zijn opgroeiende kinderen. Schrijvers die zo openhartig en ontroerend over hun vaderschap en hun kinderen zijn op een hand te tellen. De betreurde Martin Bril deed het, maar op een lichtvoetigere wijze. Bij Dewulf voel je tussen de regels naast levensvreugde ook een mild verdriet om wat nog komen zal. Het is de attitude van de dichter die weent om bloemen in de knop gebroken. De mijmerende observator die beseft dat de dag zal komen dat de kinderen de ouders in hun grote huis zullen achter te laten met alleen maar herinneringen. De ambitie van Dewulf is geluk vastleggen, niet meer vergeten en altijd te laat te komen. "Geluk als roepnaam van een optische illusie" noemt de schrijver dat. Het levert hoogst intrigerende bespiegelingen op over bevroren momenten en stilstand. De techniek die Dewulf hanteert is die van een fotograaf, hij zoomt in op details, vergroot ze uit tot iets symbolisch. Vaak trekt hij Proustiaanse parallellen tussen heden en verleden. Zintuiglijke waarnemingen die zijn nostalgie naar zijn eigen kindertijd aanwakkeren. Zoals de geur van meccano speelgoed of het likken aan een ijsje op een eerste mooie lentedag. De grens tussen sentimentele wolligheid en doorleefdheid is soms flinterdun. In de beste stukken levert dat proza op dat borrelt van het taalplezier en de verstilde emotie. Dewulf overstijgt in die passages zijn neiging tot maniërisme en tovert mooie, meanderende zinnen uit zijn pen die een universum op zichzelf vormen. In andere columns overspeelt de dichter zijn hand en jaagt hij met zijn woordspelingen te nadrukkelijk effect na. Stijlrijke maar ook betekenisloze en snel weer vergeten miniaturen. Kleine dagen bericht -zoals de titel al aangeeft - zowel over de mindere regendagen als de stralende zomerdagen. Het is een boek dat je met mondjesmaat moet lezen en langzaam op je moet laten inwerken. De geduldige lezer wordt ruimschoots beloond.

Bernard Dewulf: Kleine dagen Atlas, 2009
Paperback ISBN-13: 9789045015798