Beat for beatniks

-John Barry: best of the EMI years-

Ieder weekend zeg ik dat ik geen cd's meer zal kopen, en dan kom ik wat later weer thuis met een handvol nieuwe schijfjes.

"Re-issue ! Re-package ! Re-package ! Re-evaluate the songs. Double-pack with a photograph. Extra Track (and a tacky badge)" zong Morrissey van The Smiths destijds al in 'Paint a vulgar picture'. En ook anno 2010 vind je in de cd-rekken wekelijks nieuwe compilaties en luxe edities van oude platen. Ik behoor ongetwijfeld tot de primaire doelgroep van de slimme marketeers van de platenmaatschappijen, want ik trap er telkens weer in.

Afgeprijsde albums, buitenkansjes, verzamelboxen, met extra live versies uit de radioshows van John Peel, ik ben er gek op. De consument geconsumeerd. Nieuwe edities van oude The Cure albums met een extra schijfje met de prilste demo versies van Robert Smith. Ik wil ze allemaal hebben, zo heb ik nu twee versies van Faith in mijn kast staan.

Bij een dichtbundel zouden ze bij wijze van experiment overigens ook eens als bonus de eerste allereerste versie van de gedichten moeten bijgeven. Het zal de verkoop niet aanzwengelen maar je zal als lezer wel een beter beeld krijgen van het poëtische editing proces.

Mijn laatste CD-aanwinst is John Barry - the best of the EMI years. Deze nieuwe compilatie bevat ook nummers uit begin jaren zestig toen hij met de John Barry Seven Orchestra optrad: Beat girl, Human Nature, Beat for Beatniks en Hit and Miss. Dat is muziek die mij zelfs op een regenachtige maandag vrolijk kan stemmen. En muziek die later ook Morricone beïnvloedde voor zijn spaghetti westerns soundtracks. Ook Robbie Williams, Fat Boy Slim, The Divince Comedy, Pulp en Portishead noemen John Barry een van hun grootste inspiratiebronnen.