Eenmaal, immermeer

Klassieker van de week: 'Point de lendemain' van Vivant Denon (1747-1825).

Denon was een prominente figuur in het politieke en culturele leven van Frankrijk. Hij was kunstenaar, schrijver, diplomaat, archeoloog en onder meer directeur van het Louvre. Een museumvleugel is naar hem vernoemd. In zijn avontuurlijke leven schreef hij slechts één literair werk. Deze korte novelle geniet echter grote faam. De inhoud is vrij simpel. De verteller is een naïeve jongeman van twintig, die meegesleurd wordt in een bizarre liefdesintrige van bedriegen en bedrogen worden. De schrijfstijl is echter des te opvallender en ook in de vertaling blijft de hoofse zangerigheid van het 18de eeuwse Frans doorsijpelen. "Woorden werden door zuchten vervangen. Lieflijker, talrijker, vuriger, waren ze de tolk van onze zinnen, brachten ze de nuances ervan tot uitdrukking, en de laatste van allemaal enige tijd uitgesteld, gaf ons te kennen dat we Cupido eer moesten bewijzen." Het mooie aan deze novelle is het spanningsveld dat Vivant Denon wist op te bouwen tussen de verheven taal en de hypocriete fatsoennormen van die époque. "Ik zocht de moraal van heel het avontuur, en... vond er geen". Er zijn twee Nederlandse vertalingen van 'Point de lendemain' verschenen: Wordt niet vervolgd, een paperback uitgave bij Van Gennep. Het boekje werd eveneens uitgegeven onder de titel Eenmaal, immermeer (Voetnoot, 2005).