Angry Young Women

Angry Young Women, I love them. De waan van de dag gaat aan hen voorbij en met vrouwenbladen als de Flair en de Libelle stoken ze een vuurtje. Kookboeken gebruiken ze om wankele stoelen te ondersteunen en met hun stiletto’s doorprikken ze de ego's van al te opdringerige mannen. In het sprookje van de prins op het witte paard geloven deze rock chicks al lang niet meer. De prins is tegenwoordig een bonusgeile bank accountant die in zijn 4x4 door woonwijken raast en oude besjes omver maait.  Huwelijksfeesten zijn oubollig familievermaak en het huwelijk een compleet foute investering. Honeymoon in red.

Een van de verre voorlopers en iconen van de riot grrrl stroming is de New Yorkse Lydia Lunch. Je kent haar misschien van haar psychedelische, dronken versie van Some Velvet Morning, de klassieker van Lee Hazlewood en Nancy Sinatra. Net als Courtney Love (Hole) en Bjork - ten tijde van de de Sugarcubes - verenigt ze de punk attitude met de rock 'n roll spirit en smokkelt ze thema's als seks, lust en anti-establishment in haar werk. Ondertussen gaan de regeringsonderhandelingen in ons landje gestaag verder, maar de kans dat een 'angry young woman' tot minister benoemd zal worden is opnieuw nihil. Huppelend richting volgende bankencrisis en beurscrash. De wereld gaat aan voorspelbaarheid ten onder.

"There're enough happy assholes out there, why should I be another one in the line..." - Lydia Lunch.