Ik ben gekomen

Tegenwoordig is het in de Franse letteren weer bon ton om over seksualiteit en erotiek te schrijven zolang er maar voldoende taboes en conventies doorbroken worden. De lezers lusten er immers gegarandeerd pap van. Zo boekte Catherine Millet met haar roman Het seksuele leven van Catherine M. een groot commercieel succes en ook Philippe Djian (De witte Madonna) en Virginie Despentes kwamen met veelbesproken erotisch getinte boeken op de proppen. Eventjes was ook Ik ben gekomen een literaire hype. Auteur is Sarah, een twintigjarige studente filosofie te Parijs die onder een pseudoniem debuteert om haar ouders niet te choqueren. Het is het relaas van een meisje dat maar niet kan klaarkomen. Het had Luc de Vos, frontman van Gorki tot een wrange en ironische liedjestekst kunnen inspireren. Hier is het echter het thema van een erotische roman waarin Sarah de goegemeente tegen de schenen schopt door vrijelijk over haar seksuele fantasieën en erotische escapades te vertellen. Het is een queeste naar een eerste orgasme en de wereld zal het geweten hebben. Haar ontluikende seksualiteit vult haar met beelden van hunkerende lichamen uit reclames en films. Beelden die haar achtervolgen op straat, op bed of als ze op college zit. Met schoolvrienden beleeft ze de eerste seksuele experimenten. Erg bevredigend is het allemaal niet en ze stort meermaals haar hart uit bij haar boezemvriendin Charlotte. Het niet kunnen klaarkomen drijft haar tot wanhoop. Ze trekt zich een tijdje terug in de wereld van de boeken en de studie maar dan drijft haar verlangen weer boven. Maar eigenlijk hinkt ze voortdurend op twee gedachten: enerzijds wil ze de rol van ultieme mannenverleidster spelen en wilde liefdesavonturen beleven en anderzijds verlangt ze enkel te praten en teder te strelen zonder de bijkomende druk van een hoogtepunt te moeten beleven. Ik ben gekomen leest als een dagboek van een intelligente, hedendaagse jonge vrouw gevangen in een tijdsgeest van alsmaar vlugger, harder en beter. Ze leest La condition humaine van Malraux en beseft dat we de liefde alleen met onszelf bedrijven. En als het moment suprème er dan toch is, scheert ze zelfs heel eventjes over de messcherpe kant van het existentialisme. Is dit nu geluk?, vraagt ze zich vertwijfeld af. Des te opmerkelijker is dat ze haar relaas over haar ontluikende seksualiteit afsluit met een moraliserend lesje waarin ze poneert dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn, hoe losbandig dat ook mag zijn. Ik ben gekomen is vederlichte erotiek, maar literair niet meer dan een schampschot.