Apps voor een betere wereld

De wereld gaat aan ondeugd ten onder. Op weg naar huis zag ik een man zijn brievenbus legen. Geïrriteerd stond hij met alleen maar reclame in zijn handen te wapperen. Hij keek schichtig om zich heen en propte vervolgens alle reclamefolders doodleuk in de brievenbus van de buren. Dat verklaart meteen waarom je reclame zo vaak in tweevoud in je bus aantreft. Met dank aan de goede buren. 

“I’m green – don’t print this email unless you really have to”, iets van dergelijke strekking staat nu vaak als onderschrift in mails. Dat de afzenders een ecologische voetafdruk van een dinosaurus hebben doet er blijkbaar niet toe. Ik krijg er van de weeromstuit zin in om al mijn berichten – in kleur – af te drukken. Het is zoals een oliebaron die betweterig het belang van zuivere lucht propageert. Je raakt er ook spontaan van in ademnood. Een app met een alarmsignaal voor inconsequentie of egoïsme, dat zou een grote stap voorwaarts zijn.

Wie zich daadwerkelijk milieubewust wil noemen, kan beter een praktische app als SuperWijzer gebruiken. Deze app beoordeelt ruim 15,000 producten die je in de supermarktketens vindt op hun milieu- en diervriendelijkheid. Je hoeft enkel de barcode in te scannen en je krijgt alle aanverwante wetenschappelijke informatie. Een ander aardig Nederlands initiatief zijn de Show & Tell-sessies van Apps For The Planet*. Die bieden een platform aan app-bouwers om ideeën en inzichten uit te wisselen over het creëren van apps voor een betere wereld.

In de bibliotheek- en archiefsector is duurzaamheid vaak nog een dubbelzinnig begrip. Het gaat dan in de eerste plaats over de digitale duurzaamheid en het duurzaam bewaren van erfgoed. Toch is ook de ecologische interpretatie van het begrip duurzaamheid aan een opmars bezig. Vooral in de Verenigde Staten is de The Green Library Movement actief. Going Green at Your Library* is daar een mooie illustratie van. Het weblog biedt talloze praktische tips voor bibliothecarissen. Zo schreef Madeleine K. Charney, bibliothecaresse in een Amerikaanse universiteitsbibliotheek, een Sustainability Librarian's Manifesto.

Van de Generatie X wordt wel eens beweerd dat ze niet bepaald uitblinken in maatschappelijke bekommernis en langetermijnvisie. Het is nu aan de informatiewerkers van de internetgeneratie om te bewijzen dat zij wel degelijk een duurzaam en groen beleid in de bibliotheken willen invoeren. Ondertussen komt er geen blad meer uit mijn printer. Niet uit idealisme maar door een ordinaire paper jam. Dat zal me leren.

Column geschreven in opdracht van Essentials en oorspronkelijk verschenen in Digitale Bibliotheek nr 7/8, 2012