Als je me maar blijft schrijven

Wie gelooft dat brievenromans een anachronisme geworden zijn in dit computertijdperk van tweets en zakelijke e-mails moet zeker eens 'Als je me maar blijft schrijven' ter hand nemen. Het is een kleine maar hoogst ontroerende bundeling van brieven en mails die Herman Franke en Manon Uphoff mekaar in de periode tussen september 2009 en augustus 2010 schreven. Lichtvoetig is deze correspondentie niet gezien de tragische situatie waarin Herman Franke zich bevond. 'Het leven is hard en de dood is een groot democraat' schreef hij aan zijn dierbare collega-schrijver die hij in 1995 had leren kennen toen ze bij dezelfde uitgever zaten. Hij had toen net te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek was. In zijn laatste brief, elf maanden later, bedankt hij Manon voor de warme deken van brieven die hij over hem heen legde als het hem allemaal wat teveel werd. Ondertussen hebben ze mekaar geschreven over literaire aspiraties, herinneringen opgehaald aan hun eerste jaren bij Podium en ook de Nederlandse politiek besproken. Voor Manon Uphoff was het schrijven aan Franke in dat laatste jaar een moeilijke evenwichtsoefening. Hoe vind je de juiste toon tegen iemand die terminaal ziek is? Wat schrijf je om te troosten, hoeveel medische details wil je weten en vooral hoe kan ze haar literaire zielsverwant een hart onder de riem steken? Ze was ook bang om hem teveel in te palmen ten nadele van zijn eigen familieleden. De antwoorden van Herman Franke werden naar het einde toe steeds spaarzamer en sporadischer, alsof zijn gevecht tegen de ziekte de laatste woorden uit hem persten. Manon Uphoff van haar kant pakte in die periode uit met de roman De spelers, een intrigerende, fragmentarisch opgebouwde balkanroman waarin de zinloosheid van de bloederige burgeroorlog als rode draad fungeerde. Deze roman werd echter door het publiek en de pers vrijwel genegeerd. Ondertussen werkt Franke manmoedig aan zijn laatste roman 'Traag licht', een boek dat postuum verscheen. 'Als je me maar blijft schrijven' is een mooie illustratie van de onverwoestbare kracht van vriendschap en een fijngevoelige hommage aan een schrijver die veel te vroeg het tijdelijke voor het eeuwige moest wisselen. 

Manon Uphoff & Herman Franke: Als je me maar blijft schrijven  (Uitgeverij Podium,  februari 201) 122 pagina's.