Stadsliefde, scènes in Parijs

Voor wijlen Jan Greshoff begon het leven pas op het ogenblik dat hij Parijs ontdekte. Ook voor Adriaan Van Dis (1946) heeft Parijs een bijzondere dimensie gekregen. Sinds hij zeven jaar geleden in de lichtstad neerstreek en er een Chambre de bonne betrekt, is zijn inspiratie fel aangewakkerd. Parijs dwingt hem dagelijks op te schrijven wat hij ziet en meemaakt. Het essay 'Onder het zink. Un abécédaire de Paris' was daar in 2004 een eerste bewijs van. Enkele jaren geleden verscheen de fel bejubelde roman 'De wandelaar'. Deze boeken stonden bol van de rake observaties en ademden de veelkleurigheid van Parijs uit. Het is een paradoxale stad waar 'schoonheid en rijkdom tegen armoede schuren'. Met 'Stadsliefde, scènes in Parijs' breit Van Dis een vervolg op zijn literaire en antropologische verkenning van de Franse hoofdstad. De fraai uitgegeven en aanstekelijke bundel bevat een vijftigtal anekdotische kortverhalen, schetsen en columns en werd opgesmukt met paginagrote foto's en affiches van Tessa van der Waals en Frans Toet. Het boek bevat zowel verhalen die al eerder in tijdschriften als Ons Erfdeel en Leeftocht verschenen als aangepaste en herschreven delen uit 'Onder het zink'. Maar het merendeel van de stukken werd nog niet eerder gepubliceerd. De uitgave bevat ook een uitgebreid register om na te wandelen of te fietsen.

Op zijn best is Van Dis in de empathisch getinte verhalen zoals in 'De hondsdagen van Monsieur Dubois' die de lotgevallen van een zwerver beschrijft. Ook in de buitenwijken met de door armoede geplaagde immigranten toont Van Dis zich een fijnzinnig en genuanceerde observator. Hij is zich bewust van zijn bevoorrechte positie als rijke immigrant uit Holland terwijl in de banlieue de frustraties omwille van de ongelijke verdeling van de welvaart tot een kookpunt komen. In 'Rellendagboek' verslaat hij de eerste rellen van november 2005 in de Parijse voorsteden. Onderkoeld humoristisch en lichtvoetiger zijn de autobiografische getinte notities over zijn leven in Parijs en zijn besognes met de bureaucratie. In 'Heel het radarwerk staat stil' licht de schrijver zijn besluit om zich verder los te snijden van Nederland toe: 'Wil men in nieuwe grond worstelen, dan moet men de oude aarde flink van zich afschudden.' Tot wanhoop van de verhuizers is er een bibliotheek te verhuizen, vierhonderd dozen gevuld met boeken. Lichter leven vraagt zware voorbereidingen, besluit de auteur. Andere verhalen handelen dan weer over zijn queeste naar hippe Reebok schoenen. Of het nu over de revolutie, musea, restaurantbezoeken of dure wijn gaat, Van Dis blijft ten allen tijde een heer van stand die zijn liefde voor een stad met fluwelen pen en veel eruditie beschrijft. Lezers van 'Stadsliefde' zijn gewaarschuwd. Voor je het goed en wel beseft ben je alweer een city trip naar Parijs aan het plannen.