Vlaggenbrief

'Poolijs' van Ruth Lasters (1979) was een debuut om te koesteren. De opvolger 'Feestelijk zweet' was echter veel minder van kwaliteit. Het was dus reikhalzend uitkijken naar haar derde roman. De setting en thematiek van 'Vlaggenbrief' zijn alvast veelbelovend. Ruth Lasters, die als lerares Frans in het multiculturele hart van Borgerhout werkt, laat een gezin Ghanese asielzoekers een prominente rol spelen. Het verhaal speelt zich af tijdens de zomer, in een niet nader genoemd kuststadje. De vastgoedprijzen zijn er fors aan het dalen en dichte drommen toeristen zijn er evenmin. De plaatselijke middenstanders morren steeds luider. Mondain kan je deze badstad al lang niet meer noemen. Een ambitiueze dijkverbreding moet soelaas brengen, maar eerst dient er nog een volksraadpleging georganiseerd te worden. De bevolking toont zich erg verdeeld.

 Spilfiguur is Thérèse Eckaert, een eenzame dame op leeftijd met een plan. Met haar verrekijker beloert ze de strandgangers. Ze nodigt onbekenden uit op haar flat en laat strandliggers toe om van haar sanitair gebruik te maken. Wat ze juist van plan is, wordt pas beetje bij beetje prijs gegeven. Het liefst zou ze alle mensen ter wereld ontmoeten. Ook de familie Verhee die de migranten een warm hart toedraagt speelt een rol in deze broeierige microcosmos. De grimmigheid neemt toe als de gastvrijze Verhees hun strandcabine met de Afrikaanse vlag opsmukken. Er komt een aktiecomité dat zich hardnekkig verzet tegen de plannen om de dijk te verbreden. Hun kop van jut is de familie Verhee omwille van hun nauwe banden met de Ghanese migranten.

'Vlaggenbrief' leest als een breed uiteenwaaierende maatschappelijke satire. Het wisselende vertelperspectief legt de intriges, bekrompenheid en dorpsmentaliteit steeds scherper bloot. Groepsbelangen botsen met individuele noden, en een evenwicht is ver weg. Verknipte personages, latent racisme, eenzaamheid, het is geen klein bier dat Lasters serveert. Maar de dialogen zijn levensecht en de plot zit vakkundig ineen en stevent op een zinderende finale af. In het bedriegelijke decor van een kuststad in de zomer schreef Lasters een overtuigend pleidooi neer voor meer begrip en medeleven in onze samenleving. 

Ruth Lasters, vlaggenbrief (De Bezige Bij Antwerpen, mei 2014)