Afscheid van een zanger

De donkere dagen voor Kerst zijn definitief aangebroken. Het tragische overlijden van Luc De Vos deed Vlaanderen even naar adem happen. Ik werd er ook stil van en moest terugdenken aan de glorietijd van Café Caruso, toen ik als student tot diep in de nacht aan de toog plakte in het gezelschap van Vos, rijzende ster aan het muziekfirmanent. We discussieerden over geletterde popmuziek, met de teksten van The Smiths als lichtend voorbeeld. Geef al je geld aan de arme kinderen, gewis en zeker maar eerst nog een potje pakkend. 'Het einde is nabij' luidde de titel van het b-kantje van Anja. Dat einde is helaas veel te vroeg gekomen. Maar de muziek en teksten van Luc De Vos zullen verder leven. Wat The Smiths en Morrissey voor de Engelse cultuur betekenen (Manchester, So Much To Answer For), doen Gorki en Luc De Vos voor de Vlaamse volksaard, met Gent als epicentrum en 'way of life'. Zinsneden als 'De middenstand regeert het land' en 'Sterren komen, sterren gaan, Alleen Elvis blijft bestaan' zijn nu al in het collectieve geheugen opgenomen.