Gesprekken met mijn tuinman

“Wie zal ons redden, wie maakt ons weer blij, knolrapen, lof, schorseneren en prei” zong drs. P in een van zijn beroemdste liedjes. Ook de novelle “Gesprekken met mijn tuinman” van Henri Cueco laat zich lezen als een wonderlijke lofzang op verse groenten. Protagonisten zijn twee mannen van een gezegende leeftijd. De ene man is tuinier van beroep, de andere is kunstschilder en werkt elke dag in zijn atelier. Het contact tussen beide mannen verloopt aanvankelijk stroef en overstijgt de beleefdheidsformules tussen werknemer en werkgever niet. Beiden zijn ook te veel in hun eigen gedachtewereld verzonken. Maar al snel breekt het ijs tussen beiden en blijken ze verrassend veel gemeenschappelijk te hebben. Allebei zijn ze productief op eigengereide wijze en eigen tempo. De tuinier ploetert voortdurend in de aarde, de kunstenaar op papier of op doek. Als hun werk erop zit praten ze over de voorbije dag. Niet enkel over de oogst aan noten, de geteelde aardappelen of de kleur van het gras en de lucht, maar gaandeweg ook meer en meer over het verglijden van de tijd en ouder worden. De tuinman windt er geen doekjes om en aanvaardt ziekte en dood als natuurlijke verschijnselen, maar niet zonder eerst op het belang van een dagelijks bord verse soep gewezen te hebben.

“Gesprekken met mijn tuinman” is een nostalgisch pareltje waar de tijd geen vat op lijkt te hebben. De weergave van de ogenschijnlijke eenvoudige en triviale gesprekken scheppen geleidelijk aan een fijngevoelig portret van de twee bejaarde mensen. De kunstenaar is duidelijk een alter ego van de schrijver zelf, de bijna tachtig jaar oude schilder en auteur Henri Cueco. Hij worstelt met twijfels omtrent het nut van kunst en verlangt om met zichzelf en het leven in het reine te komen. Uit de volkse levenswijsheden van zijn joviale hovenier en hun ontluikende vriendschap put hij veel inspiratie. De verteltoon is melancholisch en licht filosofisch van inslag. Het verlangen om de essentie van het leven te vatten en mentale rust te vinden sijpelt van elke bladzijde. De groentetuin staat hierbij symbool voor de verbondenheid met de natuur. Deze poëtische novelle werd in Frankrijk ondertussen verfilmd door Jean Becker, met in de hoofdrollen Daniel Auteuil en Paul Darroussin. Meer info over de film vind je hier.

Gesprekken met mijn tuinman (vert. van Dialogue avec mon jardinier) / Uitgeverij Ad. Donker / 160 blz. / gebrocheerd / 12,5 x 20 cm / € 17,90 /
ISBN 90 6100 596

Kwoteringen: ***
Moeilijkheidsgraad: I