>
- Link ophalen
- Andere apps
“Rosie Carpe” verscheen oorspronkelijk in 2001 en werd bekroond met de prestigieuze Prix Fémina. Het betekende na zes romans in de schaduw de doorbraak voor Marie Ndiaye (1967), dochter van een Franse moeder en een Senegalese vader.
De omslagillustratie van Regina Goillner van de roman maakt al meteen duidelijk dat het geen plezierritje wordt: een huis dat op inzakken staat, de voordeur geblokkeerd door een boom en op de voorgrond een puntig hek. Het symboliseert perfect de geestelijke en materiële impasse waarin de protagoniste is aanbeland. Ze besluit Frankrijk de rug toe te keren en trekt met haar zoontje Titi naar Guadeloupe. Op de luchthaven van Pointe Pitre wacht ze ginds tevergeefs op haar broer Lazare. Haar verleden hangt als een molensteen rond haar nek. Haar studies in Parijs mislukten en ze leed naderhand een groezelig leven in een provinciehotel, waar ze door de hotelmanager misbruikt werd. Ze werd noodgedwongen zijn minnares en te koop gezet in een pornofilm. Daarna bleek ze ook nog zwanger van haar baas. Als alleenstaande moeder kan ze nog maar moeilijk de touwtjes aan mekaar knopen en ze hoopt dat haar broer en haar ouders haar in Guadeloupe financieel kunnen helpen. Maar ook in het tropische paradijs belandt ze in de misère. Kansarmoede blijft de constante in haar leven. Mannen zijn steevast uit op misbruik. Het lijkt de inhoud van een melodramatische weekendfilm maar NDiaye schrijft dit miserabele levensverhaal uiterst sec neer. De verteltoon is openhartig en gevoelig maar nimmer sentimenteel. Het is alsof de protagoniste de lezer rechtstreeks aanspreekt. De twijfelachtige gedragingen van de protagoniste die in uiterste wanhoop zelfs haar zoontje wil afstoten, worden hierdoor verklaarbaar, sterker nog geloofwaardig gemaakt. Rosie Carpe is een verslag van een liefdeloos leven, een echo van een inktzwart universum waarin de vrouw de speelbal is van het lot en machtswellustige mannen. Uitzichtloos fatalisme verpakt in aangrijpend proza.
Kwoteringen: *** | Moeilijkheidsgraad: IDe omslagillustratie van Regina Goillner van de roman maakt al meteen duidelijk dat het geen plezierritje wordt: een huis dat op inzakken staat, de voordeur geblokkeerd door een boom en op de voorgrond een puntig hek. Het symboliseert perfect de geestelijke en materiële impasse waarin de protagoniste is aanbeland. Ze besluit Frankrijk de rug toe te keren en trekt met haar zoontje Titi naar Guadeloupe. Op de luchthaven van Pointe Pitre wacht ze ginds tevergeefs op haar broer Lazare. Haar verleden hangt als een molensteen rond haar nek. Haar studies in Parijs mislukten en ze leed naderhand een groezelig leven in een provinciehotel, waar ze door de hotelmanager misbruikt werd. Ze werd noodgedwongen zijn minnares en te koop gezet in een pornofilm. Daarna bleek ze ook nog zwanger van haar baas. Als alleenstaande moeder kan ze nog maar moeilijk de touwtjes aan mekaar knopen en ze hoopt dat haar broer en haar ouders haar in Guadeloupe financieel kunnen helpen. Maar ook in het tropische paradijs belandt ze in de misère. Kansarmoede blijft de constante in haar leven. Mannen zijn steevast uit op misbruik. Het lijkt de inhoud van een melodramatische weekendfilm maar NDiaye schrijft dit miserabele levensverhaal uiterst sec neer. De verteltoon is openhartig en gevoelig maar nimmer sentimenteel. Het is alsof de protagoniste de lezer rechtstreeks aanspreekt. De twijfelachtige gedragingen van de protagoniste die in uiterste wanhoop zelfs haar zoontje wil afstoten, worden hierdoor verklaarbaar, sterker nog geloofwaardig gemaakt. Rosie Carpe is een verslag van een liefdeloos leven, een echo van een inktzwart universum waarin de vrouw de speelbal is van het lot en machtswellustige mannen. Uitzichtloos fatalisme verpakt in aangrijpend proza.
Hardcover | 351 Pagina's | Uitgeverij De Geus
ISBN10: 9044507648 | ISBN13: 9789044507645
