Een Normandisch provinciestadje begin jaren '50, een 12-jarig meisje is getuige van een slaande ruzie tussen haar ouders. De aanvankelijke schrik maakt plaats voor een diepe schaamte. Ze verdringt het voorval. Eind jaren '90 is het meisje een volwassen vrouw geworden die de tijd rijp acht om op zoek te gaan naar de wortels van die alles overheersende schaamte. Ze tast haar geheugen af en duikt het archief in. De herinneringen aan haar jeugdjaren komen bovendrijven, onbezorgd als ze was tot de fatale ruzie tussen haar ouders. Nooit zou ze hen nog met dezelfde ogen zien. Het voorval wierp licht op haar lage sociale afkomst, op de bekrompenheid van haar leefwereld en de schijnheiligheid van haar naasten. Het te bereiken doel was 'gewoon doen'. Oorpronkelijkheid gold als excentriciteit of zelfs als teken dat er iets scheelde aan de persoon in kwestie.
De schaamte is een sober autobiografisch verhaal waarin de schrijfster zichzelf durft te relativeren. Annie Ernaux achtte het niet nodig haar literaire pen te scherpen om af te rekenen met haar opvoeders. Zo erg was het immers ook weer niet. Zelfs de aartskatholieke school was eigenlijk best leefbaar. En wat was het alternatief, vraagt de schrijfster zich meermaals af. Een prijs voor originaliteit zal deze nostalgische roman niet in de wacht slepen. Maar het is pretentieloos proza en een verfijnde portrettekening van de leef- en gevoelswereld van een jong meisje.
Amsterdam, Arbeiderspers. ISBN: 9029059591
Paperback. Vert. van : La honte
114 pag.