De realiteit als ruïne

Met stip in mijn agenda aangeduid, de nieuwe expo in Bozar getiteld Het Archief van de Verbeelding: De realiteit als ruïne die van 23.01 tot 08.03.2009 loopt. De realiteit is inderdaad een ruïne, en dan is het af en toe nodig om die die werkelijkheid onder ogen te zien. Voor deze nieuwe aflevering in de reeks Het Archief van de verbeelding met een selectie uit de verzameling van het FotoMuseum Antwerpen wordt er ingezoomd op ruïnes: sporen van verleden én heden, monumenten én historische momenten. "Foto's van ruïnes frissen het geheugen op. Ze confronteren ons met de vele historische lagen, leggen bloot en maken ons bewust", luidt het in de lyrische perstekst.
Er zijn foto's van schilderachtige abdijruïnes uit de romantiek, de eerste reproducties van bekende en exotische monumenten, ramptoerisme en oorlogsfotografie, bouwwerven of 'ruïnes in opbouw' , beelden van Sarajevo en Ground Zero. Werk van ondermeer Met werk van o.a. Roger Fenton, Felice Beato & James Robertson, Giacomo Brogi, Ernest Huybrechts, André Adolphe-Eugène Disdéri, C. Hermann, Jozef-Emiel Borrenbergen, Julia Pirotte, Gilbert Fastenaekens, Jan Kempenaers, Joseph Mascré, Willi Moegle, Paul Citroen, Niels Donckers en Richard Misrach.
Ik vermoed dat er ook aardig wat foto's van Brussel zullen tussen zitten, de stad waar altijd afgebroken en opgebouwd wordt. Denk maar aan de Europese wijk. Een schrijver als Arthur Japin vraagt zich af waarom mensen ontroerd raken bij het zien van een ruïne, "dat laat ik me in het hiernamaals nog eens uitleggen! Wat is er zo aantrekkelijk aan een bouwval?" luidt het in" Een schitterend gebrek". Voor fotografen zijn ruïnes in ieder geval een gedroomd doelwit. Ze zijn ontroerend omdat ze het verval symboliseren maar ook de mogelijke heropstanding.