Rue Fontaine d'Amour

Een roman met een titel als "Rue Fontaine d'Amour" wekt hoge verwachtingen op. Het klinkt romantisch en zoet en roept ook beelden van het idyllische Montmartre van Amélie Poulain op. Maar vergis je niet, deze subtiele roman van Jef Aerts speelt zich wel degelijk in Brussel af. De Minnebronstraat of Rue Fontaine d’Amour bevindt zich immers in Schaarbeek, in de buurt van het fraaie Josaphatpark, maar ook vlakbij enkele verkrotte wijken.

Protagoniste en vertelfiguur is de vijftienjarige Lize, een pubermeisje dat — zoals het hoort op die leeftijd — behoorlijk in de knoop ligt met zichzelf en de wereld om haar heen. De verwarde familiale toestand helpt evenmin om enige gemoedsrust te vinden. Haar vader is een wereldvreemde professor in de danswetenschappen, met een obsessie voor de Russische balletdanser Nijinsky. Haar moeder vluchtte het huis uit om met haar minnaar samen te gaan hokken. Lena, haar twee jaar oudere zus, liep ook van huis weg en verdient de kost als stripper in een groezelige nachtclub. Lize ziet het allemaal met lede ogen aan.

De situatie in huis wordt nog vreemder als twee Albanezen het huis binnendringen. Zijn deze twee mannen ordinaire inbrekers, illegale daklozen of komen ze met een missie? Haar vader ziet er twee engelen in die hem een boodschap over zijn geliefde Nijinsky brengen en laat ze logeren in de kamer van zijn oudste dochter. De verwarring van de jonge protagoniste wordt er alleen maar groter door. Haar aanvankelijke aversie tegen de twee vreemde mannen in haar huis slaat om in fascinatie. Hoe zien zij de liefde en hoe zijn ze in Schaarbeek beland? Vanop het dak van haar rijhuis kijkt ze uit over Brussel, de stad waar ze een haat-liefdeverhouding mee heeft, en mijmert ze over haar vader en die twee Albanezen en ook over de woorden van haar zus dat alleen een vol leven een echt leven is. Maar wat is dat dan, dat echte, volle leven?

"Rue Fontaine d'Amour" is een gevoelige ‘coming of age’-roman over een onzeker en zoekend meisje, dat volwassen reageert op de bedreigende buitenwereld maar anderzijds struikelt over haar verlangens naar liefde en worstelt met haar ontluikende seksualiteit. Haar hang naar tegengestelde krachten als autonomie en liefde is de rode draad door het verhaal, dat op een ontroerende climax afstevent. Jef Aerts beschrijft zijn protagoniste geraffineerd en vol empathie. Haar verwarring en wisselvalligheid doen haar verkeerde keuzes maken. De ironie van het verhaal is dat het uiteindelijk haar vader is die haar een les geeft over wat het echte leven is en vooral ook niet is. De kunst ligt in de beweging, niet in de stilstand. Deze catharsis leidt tot een hartverwarmend gevoel van mededogen.

Het proza van Aerts is soepel en stijlvol en laat veel ruimte voor het bijna onzegbare. Heldere observaties over het leven in Brussel worden afgewisseld met meer suggestieve, surreëel aandoende passages, waarin de realiteit een spirituelere en mysterieuze dimensie krijgt. De broeierige emoties, de opgekropte verlangens en de voortdurende dreiging van het leven in een grootstad maken van "Rue Fontaine d'Amour" een intrigerende parabel die niet alleen volwassen lezers maar ook adolescenten zal bekoren.