Helemaal gelukkig word je nooit

De Franse schrijfster Anna Gavalda (1970) schrijft breed uitwaaierende romans waarin de liefde centraal staat. Na de vuistdikke roman “Samen ben je minder alleen” dat verfilmd werd met Audrey Tautou (Amélie), telt ook de opvolger “Helemaal gelukkig word je nooit” (Vert. van La consolante) net geen 500 bladzijden.

Protagonist is de 47-jarige Charles Balanda, een architect in Parijs wiens leven op rolletjes lijkt te gaan. Zijn bouwprojecten verlopen naar wens en ook privé is er geen vuiltje aan de lucht. Alles verandert echter wanneer hij op het verjaardagsfeest van zijn vrouw een brief vindt met de mededeling dat Anouk le Men gestorven is. De brief is van de hand van haar zoon Alexis. Dat was in zijn jeugdjaren een goede vriend maar nu is hun relatie uitermate stroef. Charles blijk jarenlang heimelijk verliefd te zijn geweest op de levenslustige en volstrekt non-conformistische Anouk. Haar dood is een hefboom die het leven van de architect volstrekt overhoop gooit. Zijn vrouw blijkt vreemd te gaan en ook zijn bouwproject in Rusland loopt niet langer op wieltjes. Hij verzandt in een depressie en besluit zijn jeugdvriend op te zoeken om het plotselinge overlijden van diens moeder op te helderen. Tijdens zijn trip komt hij in contact met de Amerikaanse plattelandsvrouw Kate. Deze levenslustige Amerikaanse woont met een stel kinderen op een boerderij net buiten het dorp waar Alexis woont. Haar ongelukkige levensverhaal intrigeert Charles Balanda. Het duurt niet lang voor ze zijn hart in vuur en vlam zet.

Het lijkt wat op een plot voor de betere romantische weekendfilm. Maar Anna Gavalda slaagt er in om de cliché’s van de romantische literatuur vakkundig te omzeilen. De lang uitgesponnen verhaallijn wordt verlicht met een vaak wisselend vertelsperspectief en een verrassende verhaalstructuur. Ook stilistisch is Gavalda zeer gevarieerd. Levendige dialogen en barokke beschrijvingen worden afgewisseld met vele korte, onafgewerkte zinnen die de gemoedstoestand van haar protagonist illustreert. Deze fragmentaristisch aandoende passages en de intermezzo’s op metaniveau waarin de schrijfster de draak steekt met haar eigen thematiek behoeden de roman van overdaad: “Geluk is plat, zoetelijk, boring en altijd moeizaam. Geluk verveelt de lezer. Een lovekiller.” Af en toe permitteert Gavalda zich dergelijke grappige en poëtische zijwegen. Het zijn oefeningen in joie de vivre die “Helemaal gelukkig word je nooit” optillen tot een hartverheffende en speelse liefdesroman.

Recensie geschreven in opdracht van Vlabin-VBC en gepubliceerd in Leeswolf 2009, nr. 6 / september

Gavalda, Anna: Helemaal gelukkig word je nooit
Prometheus, Eerste druk: 1-5-2009
Verkoopprijs: € 19,95
Aantal pagina's: 477
ISBN: 9789044612875