>
- Link ophalen
- Andere apps
Nieuwe fotoreeks in de rubriek nostalgic librarian: 'Oost west, thuis best'. Het lucht immers op om zich in deze oververhitte tijden af en toe te laten meedeinen op de golven der nostalgie. Ik heb tot nu toe in - en nu moet ik even tellen - al in 15 verschillende huizen gewoond. Ik woonde als kind ook een jaar in het buitenland, in het pittoreske Beierse dorpje Grafrath (bij München). Van elke woning zal ik een of meerdere foto's presenteren, weliswaar niet in chronologische volgorde.
Aflevering 1 - Jeruzalemstraat 56.
Dat is de
rechterzijde van een herenhuis met trapgevel, een beschermd monument in het St-Annakwartier in Brugge. Dit pand met drie huizen dateert uit 1535. In 1864 werd het hersteld door de toenmalige eigenaar, de architect Charles van Robaeys. Oorspronkelijk was er een glasblazerij gevestigd. Het huis had ook een prachtige zolder met authentiek dakgebinte. Mijn slaapkamer bevond zich op de eerste verdieping aan de straatkant. Als ik opstond en de gordijnen opende waren er vaak toeristen foto's aan het nemen van de gevel, vaak Japanners. Slaapdronken wuifde ik dan eens. Meestal reageerden ze dan stomverbaasd alsof ze en spookverschijning zagen. Ze konden niet geloven dat het oude huis nog bewoond werd. Ik studeerde toen communicatiewetenschappen aan de universiteit en zat op kamers in Gent. Enkel in het weekend en tijdens schoolvakanties keerde ik terug naar dit ouderlijke huis.
Onze buren baatten toen een kranten- en speelgoedwinkeltje uit, wat wel praktisch was aangezien ik toen nog een verstokte roker was. Het duurde soms lang vooraleer je bediend werd, omdat de oude uitbater wat hardhorig was en de deurbel niet altijd hoorde. De vitrine is onveranderd gebleven, tot op vandaag is er nog nog kerstversiering uitgestald. Het versterkt het beeld van dit tijdloze huis alleen maar. Alles verandert, maar niet altijd even snel.
Aflevering 1 - Jeruzalemstraat 56.
Dat is de
rechterzijde van een herenhuis met trapgevel, een beschermd monument in het St-Annakwartier in Brugge. Dit pand met drie huizen dateert uit 1535. In 1864 werd het hersteld door de toenmalige eigenaar, de architect Charles van Robaeys. Oorspronkelijk was er een glasblazerij gevestigd. Het huis had ook een prachtige zolder met authentiek dakgebinte. Mijn slaapkamer bevond zich op de eerste verdieping aan de straatkant. Als ik opstond en de gordijnen opende waren er vaak toeristen foto's aan het nemen van de gevel, vaak Japanners. Slaapdronken wuifde ik dan eens. Meestal reageerden ze dan stomverbaasd alsof ze en spookverschijning zagen. Ze konden niet geloven dat het oude huis nog bewoond werd. Ik studeerde toen communicatiewetenschappen aan de universiteit en zat op kamers in Gent. Enkel in het weekend en tijdens schoolvakanties keerde ik terug naar dit ouderlijke huis.
Onze buren baatten toen een kranten- en speelgoedwinkeltje uit, wat wel praktisch was aangezien ik toen nog een verstokte roker was. Het duurde soms lang vooraleer je bediend werd, omdat de oude uitbater wat hardhorig was en de deurbel niet altijd hoorde. De vitrine is onveranderd gebleven, tot op vandaag is er nog nog kerstversiering uitgestald. Het versterkt het beeld van dit tijdloze huis alleen maar. Alles verandert, maar niet altijd even snel.