Mijn stad in de sixties

Historicus Wim Willems publiceerde gedurende drie jaar wekelijks een column in de 'Haagsche Courant' gewijd aan zijn naoorlogse jeugd. Deze columns over het leven in Den Haag werden in "Stadskind: kroniek van een naoorlogse jeugd" gebundeld. Er kwamen zoveel reacties van lezers los dat twee vervolgwerken gepland werden. In 2003 verscheen "Mijn stad", een eerste bundel waarin de stads- en tijdgenoten van Wim Willems zelf hun persoonlijke herinneringen konden vertellen. In het zopas verschenen "Mijn stad in de sixties" worden de woelige jaren zestig in kaart gebracht, opnieuw aan de hand van verhalen die de lezers naar de krant stuurden. Het boek werd thematisch onderverdeeld en bevat erg uiteenlopende verhalen over het schoolleven, wonen in een residentie, de werkvloer en het verenigingsleven. De opkomst en 'boom' van de popmuziek (The Beatles en the Stones), met o.m. de oprichting van Radio Veronica, komt uitvoerig aan bod. Ook de jeugdcultuur (vetkuiven, nozems en hippies) kon niet op het appel ontbreken. Het leek wel alsof iedereen in die jaren zijn eigen muziekbandje wou oprichten.

De verhalen van de lezers, of het nu over hun eerste transistorradio of eerste schoolliefde gaat, zijn vaak weemoedig van toon en onthullen elk op hun beurt kleine facetten van het dagelijkse leven. De anekdotes en herinneringen zijn door hun persoonlijk karakter ontwapenend en charmant. Bezoekjes aan de buurtbioscopen om de hoek ("Samen naar de film. Ja gezellig"), aan de beatclubs en zomerse uitstapjes naar het strand worden levendig en kleurig beschreven. Soms duiken weliswaar herhalingen op maar niettemin zijn de meeste bijdragen lezenswaardige anekdotes. De bundel is daardoor een veelkleurig lappendeken waarin een herkenbaar en levensecht beeld van de samenleving in de gouden jaren zestig wordt geschetst. Men zou het als een vorm van collectieve geschiedschrijving kunnen bestempelen ware het niet dat samensteller Wim Willems zelf toegeeft dat het vooral lezers uit de lagere middenklasse waren die in de pen klommen. Lezers uit de hogere middenklasse en betere wijken van Den Haag reageerden slechts met mondjesmaat. Het resultaat is dus geen volledig en sociologisch correct beeld van het Den Haag uit de sixties maar dat maakt het leesplezier er niet minder op. De fraai uitgegeven bundel is immers een verfrissende duik in het verleden, opgesmukt met talrijke zwart-witfoto's die de nostalgische sfeer nog versterken. Kan men aan de hand van persoonlijke herinneringen de tijdgeest vatten? Na lezing van "Mijn stad in de sixties" hoeft men niet meer te twijfelen om volmondig ja te antwoorden.

Wim Willems (red.): Mijn stad in de sixties : herinneringen van Hagenaars, BZZTôH 's-Gravenhage, 2005, 272 p., [32] p. pl., € 16,5. ISBN 90-453-0138-5. Distributie: Denis