Fietsen op de maan

Mik naar de maan, zelfs als je mist kom je tussen de sterren terecht. Lance Armstrong richt zich op na zijn doping-nederlaag, gisteren tweede in een mountainbike-wedstrijd in Austen ('geklopt door een gastje die mijn zoon had kunnen zijn'). Zijn geplande marathon vandaag laat hij vallen ('Tijd voor wat rust en een cheeseburger'). Life goes on, maar niet voor naamgenoot Neil Armstrong. De beroemdste astronaut overleed op 82-jarige leeftijd. Van fietsen in Frankrijk naar wandelen op de maan is maar een kleine stap. Van de maanlanding van de Apollo 11 op 20 juli 1969 werd ook lange tijd geloofd dat het een hoax was. Het ene zal voor altijd in de geschiedenisboeken blijven staan, het andere zal waarschijnlijk uitgewist worden, alsof het nooit is gebeurd. Niet in een filmstudio ergens in de States, en ook niet in een tijdrit of hoge Alp in Frankrijk. Lance laat de schorsing schijnbaar niet aan zijn hart komen. Hij sport niet meer om resultaten neer te zetten. Hij wil gewoon fit blijven en genieten van het sporten. Wat ik er van moet geloven, weer ik niet meer. Alleen winnen telt, was lange tijd het credo van US Postal. Ik koester nog steeds zijn boek 'Lance Armstrongs trainigsprogramma: in zeven weken naar een optimale prestatie', zonder EPO weliswaar. En ook de mentale veerkracht van The Boss is fenomenaal. Maar het gordijn hangt scheef ten huize Armstrong. Het mannetje op de maan zal nooit meer dansen op zijn fiets.