Blue Bay Palace

In Blue Bay Palace, de tweede roman van de Mauritiaanse schrijfster Natacha Appanah-Mouriquand (1973), draait alles om een onmogelijke liefde. Vertelfiguur is Maya, een tienermeisje uit het eilanddorpje Blue Bay dat als receptioniste in het plaatselijke vijfsterrenhotel werkt. Haar vader verdient er eveneens zijn karige loon. Als hindoemeisje uit een onbeduidende kaste ziet de toekomst er voor de jonge, dromerige Maya niet bijzonder rooskleurig uit. Het noodlot slaat toe de dag dat ze op de jonge hotelmanager verliefd wordt. Er ontspint zich een hartstochtelijke, verzengende romance tussen beiden. Via een artikel in de krant komt Maya echter te weten dat haar geliefde op het punt staat te trouwen met een meisje uit zijn eigen kaste. Hij volgt hierbij de wil op van zijn ouders. De zeepbel waarin Maya leefde, spat uit mekaar en haar jaloezie en wanhoop nemen snel toe. Ze besluit het lot uit te dagen en zich niet bij de traditionele Hindoestaanse regels neer te leggen. Haar wraakoefening zal tot een catastrofale ontknoping leiden. 

Op het eerste gezicht lijkt Blue Bay Palace een liefdesverhaal van dertien in een dozijn. Het is een moderne variant op het sprookje van Assepoester, gesitueerd in een voor ons westerlingen exotische locatie. Natacha Appanah-Mouriquand slaagt er echter in om met haar nu eens poëtische dan weer laconieke stijl het verhaal omhoog te tillen en een universeel cachet te geven. De aanloop van het verhaal is vederlicht, met bevlogen beschrijvingen van de zee en brekende golven op de koraalriffen en imposante wolkenpartijen boven de bergen van het vulkanisch eiland. De schrijfster speelt hierbij vrijelijk met de clichés van de keukenmeidenroman. De gevoelens zijn zweverig en de charme spat van elke bladzijde. Dronken van verliefdheid wordt er vurig gekust op een immer zonovergoten en maagdelijk wit strand. Maar schijnt bedriegt en de teneur slaat halverwege de roman om. Het idyllische van het mondaine 'Île paradis' maakt plaats voor de harde realiteit met de armoede van de plaatselijke bevolking en de onrechtvaardigheid van het discriminerende kastesysteem. Het contrast tussen de spilzieke, golfspelende westerse toeristen en de arme vissers, verkoopsters, hoeren of hotelbedienden is immens. De frustratie en afgunst die onderhuids bij de armste inwoners van het eiland broeien, worden door Natacha Appanah-Mouriquand intuïtief beschreven. Met het aan de kaak stellen van de sociale ongelijkheid op het eiland en de diepe crisis die de protagoniste doormaakt, slaat het aanvankelijke zomerbriesje om in een orkaan van emoties. Lichtvoetige literatuur om bij weg te dromen en de eerste koude herfstdagen te vergeten. 

Nathacha Appanah-Mouriquand, Blue Bay Palace, Wereldbibliotheek Amsterdam, 2005, 112 p., € 12,5. ISBN 9028420886. Vert. van: Blue Bay Palace door Gratama, Eef