Alleen Elvis blijft bestaan

Man over Boek laat ik aan mij voorbij gaan, maar wel genoten van een aflevering van 'Karakters' (canvas, maandag, 20u40) over Xavier Malisse. Door de uitmuntende successen van onze tennisdames had ik er geen flauw benul van dat deze wispelturige sportman zonder veel tromgeroffel de beste mannelijke tennisser aller tijden is geworden. Al was de Belgische concurrentie niet zo groot. Bernard Boillot, Kristof Vliegen, Rochus en wellicht vergeet ik er nog een paar. 

 'Ik tennis heel graag, maar ik ben er niet ongelooflijk wild van,' opperde Malise en dat is wellicht ook de reden dat hij zijn talent nooit helemaal kon verzilveren. Hij combineerde fanstastische tennismomenten met woede-uitbarstingen op de courts die zelf John Mc Enroe zouden doen verbleken. Of er leven na het tennis is voor de minzame Malisse? Het bleek de golfsport te zijn. De golfbaan als bejaardentehuis voor vroeg-gepensioneerde topsporters, het is na de burn-out een nieuwe trend. 

Ook boeiende televisie: Alleen Elvis blijft bestaan (canvas, vrijdag, 21u05) met ex-sportjournalist Hans Vandeweghe als gast. Hij schrijft nu eens scherpe dan weer rancuneuze sportcolumns voor DS en is nu bezig zijn pensioen veilig te stellen als algemeen directeur Vlaamse Wielerbond. Beroep: bobo,  ambitie: zeerover zijn bij de zeemacht, zo stelde hij zich voor.  Een leuke contradictie om het programma mee af te trappen. Net als Malisse toonde Vandeweghe zich een ietwat gespleten persoonlijkheid. Haantjesgedrag in het verkeer en megalomaan en gefnuikt in zijn eigen sportieve ambities, maar ook intelligent en openhartig over zijn gestotter, angst voor ouderdom (als kersvers grootvader) en zijn chronische sportblessures. Langer dan zes kilometer - het betere inloopwerk zeg maar - kan hij niet meer lopen. Maar voor een bobo is dat toch al een hele prestatie.

De gekozen beeldfragmenten waren leuk om (terug) te zien: veel sport met Michael Jordan en uiteraard gevallen engel Lance Armstrong, maar ook stand up comedy met Hans Teeuwen, een imponerend fragment uit een toneelmonoloog van Julien Schoenaerts en een scène uit Bilitis van Hamilton, de cineast en niet de wielrenner. Het concept is geleend bij Zomergasten maar het wèrkt en gasten mogen meer dan drie zinnen na mekaar zeggen. Old school televisie? Dat zeker, maar met karakter.