Pingpong in de leeszaal

Eind augustus en de stad kreunt onder de zon. “Iedereen praat over het weer, maar niemand doet er wat aan.” Woorden die aan Mark Twain worden toegeschreven, maar het kon net zo goed van de bakkerin komen waar hij zijn broodjes ging kopen. En dan maakten ze de klimaatverandering niet eens mee. De grote droogte. De paraplubak vergaart stof. Drie dagen regen, we kunnen het ons niet meer voorstellen. Straks zal er nog in de woestijn gevoetbald moeten worden. Correctie: dat gebeurt straks in Qatar al. Voor geld danst de beer. Gelukkig zijn er nog bibliotheken, oases van kennis in dorre tijden.

Onder de titel ‘Les secrets des plus belles bibliothèques du monde’ wijdde het Franse tijdschrift Lire deze zomer een mooi dossier aan de wereld van de bibliotheken. De mooiste zijn volgens de redacteurs de nationale bibliotheek van Praag, de Vaticaanse bibliotheek en de Abdijbibliotheek van St. Gallen. De Antwerpse Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience werd over het hoofd gezien. Een mythische bibliotheek die na jarenlange renovatie haar deuren weer zal openen is de Richelieu-bibliotheek in Parijs. De beroemde ovalen zaal zal voor het eerst publiekelijk toegankelijk zijn.

Er is ook een artikel gewijd aan het beroep van bibliothecaris dat eindigt met de opsomming van het uitgebreide takenpakket in hybride tijden. Boekverkoper, servicedesigner, webontwikkelaar of animator, het past allemaal in de verruimde dienstverlening. Een moderne leeszaal heeft niet alleen een 3D-printer staan, maar ook een vleugelpiano, en biedt bij gelegenheid muzieklessen aan. Sinds de verhuizing van onze eigen museumbibliotheek naar het nieuwe polyvalente kenniscentrum zijn we inmiddels geëvolueerd naar een studie- en ontmoetingsruimte. Onze oude leeszaal werd omgevormd naar een recreatieruimte voor het personeel. Er staan pingpongtafels, een biljart, drankautomaten en in ons oud fotokopielokaal hangt nu een dartsbord.

Het dossier in Lire eindigt met enkele portretten van beroemde schrijversbibliothecarissen. De bekroonde Charles Leconte de Lisle plakte volgens de overlevering pijlen met de aanduiding ‘bibliotheek’ rondom een cirkelvormige gang, zodat de ongelukkige lezers voortdurend in het halfduister van de gang draaiden zonder ooit de ingang te vinden. Een vreemde kronkel. Maar misschien moeten wij pijlen in de recreatiezone hangen die naar ons kenniscentrum leiden, want blijft een boek lezen niet de beste ontspanning?