>
- Link ophalen
- Andere apps
 |
| Scrabbelen in de herfst (1989) |
Ik was geschrokken zondagmorgen toen ik het nieuws hoorde. Veel te vroeg heen gegaan op 63-jarige leeftijd: kunstenaar en cartoonist Benoît van Innis (Brugge, 25 mei 1960 – Brussel, 24 februari 2024). Bij het grote publiek vooral bekend geworden met zijn muurschilderingen in het metrostation van Maalbeek en zijn cartoons die de cover van The New Yorker sierden. Hij ondertekende zijn werk met de naam Benoit.
In mijn boekencollectie heb ik vijf geweldige boeken van zijn hand: Scrabbelen in de herfst, Het verboden museum, Felle hemel, Mijn oom Gilbert en Bravo! Bravo!. Ik hield van de absurde humor en de klare lijn in zijn tekeningen die de geest van Glen Baxter en Sempé uitademden. Eenmaal heb ik Benoît ontmoet tijdens een vernissage en we hadden een leuke babbel over Kuifje. We vroegen ons af of Kuifje en de alfa-kunst het ultieme meesterwerk van Hergé had kunnen worden. Onze conclusie was: we'll never know.
En nu zoveel jaren later zullen we nooit weten welke meesterwerken Benoît nog uit zijn penseel en tekenpen ging toveren. Zijn levensmotto kwam van Federico Garcia Lorca: "Ik struikel,wankel door de harde vaste eeuwigheid." We zullen voortaan zonder hem verder door het leven moeten struikelen.