De baby

‘De baby’ is een cliché overschrijdend en openhartig boek over moederschap en de enorme veranderingen die dat met zich meebrengt. De Franse schrijfster Marie Darrieussecq hield na de geboorte van haar zoontje een dagboek bij. Minutieus verzamelde ze al haar observaties, impressies en gevoelens bij de geboorte en de eerste levensmaanden van haar baby.

Baby’s spelen in de literatuur geen al te grote rol. Schrijfsters die hun eigen moederschap als onderwerp nemen zijn nog zeldzamer. Blijkbaar echoot de uitspraak van Simone de Beauvoir nog steeds na: je kan niet tegelijkertijd een intellectueel en een goede moeder zijn. De Franse schrijfster Marie Darrieussecq (1969) neemt de handschoen echter onverdroten op. Zoals in haar andere romans is haar ambitie weer torenhoog, namelijk het onzegbare zeggen. Met “De baby” wil ze eveneens aantonen dat het geluk om bij de baby te zijn en het geluk om te schrijven mekaar niet uitsluiten. Icoon ”Saint Beauvoir” had het verkeerd voor. Om haar literaire voornemen waar te maken hield Darrieussecq een dagboek bij waarin ze al haar observaties, impressies en gevoelens bij de geboorte en de eerste levensmaanden van haar baby verzamelde. Opvallend hierbij is dat ze de naam van de baby nimmer vermeldt, net zomin als de naam van de vader die consequent ‘de vader van de baby’ wordt genoemd. Het is alsof ze op die manier toch nog enige afstand wil scheppen door te abstraheren. Tegelijkertijd hekelt ze het beeld dat de reclamewereld schept van moeders en hun gezellige gezinnetjes. Reclamelui die steeds van ‘mama’ en ‘baby’ spreken en gemakshalve de lidwoorden weglaten om knusheid te suggereren. Darrieussecq suggereert echter afstand om dichter bij de essentie te komen. Ze wil niet enkel getuigen hoe mooi, uniek en prachtig haar baby is maar ook al schrijvende de mogelijke gevaren en onzekerheden bezweren. Alsof ze op die manier kan voorkomen dat het allerergste met haar prille gezinnetje gebeurt. Haar schrift moet haar zoontje voor de spookverschijningen behoeden, schimmen die als dreigende schaduwen over al haar romans hangen.

Het boek is tweedelig. Het eerste deel omvat de seizoenen ‘lente en zomer’ en bevat de gedachten over de bevalling zelf en het geven van borstvoeding. Het tweede gedeelte ‘herfst en zomer’ begint waar haar borstvoeding eindigt. Of het moment wat in de canon van de kinderpsychologie ‘separatie’ wordt genoemd. De baby herkent zichzelf na zeven of acht maanden in de spiegel, iets wat Darrieussecq toetst aan haar eigen ervaringen en maar moeilijk kan geloven. Moederschap is meer dan emotie maar erover schrijven vergt tijd en dat is nu net iets wat je als moeder niet hebt. Geheel symbolisch voor het wankele evenwicht tussen ratio en emotie is dat in haar appartement haar studiekamer tevens moet dienstdoen als kinderkamer. Als ze te luidruchtig naar een boek zoekt, wekt ze de baby en kan ze het schrijven derhalve vergeten. Door het fragmentarische karakter van het schrijven (gerelateerd aan de slaapmomenten van de baby) en haar openhartigheid is het boek samengesteld als een veelkleurig lappendeken. Haar openhartige en onverbloemde weergave wekt niet enkel herkenning en empathie op maar ook gênante en ontluisterende fragmenten. Literaire referenties zijn legio: Virginia Woolf, Montaigne, of James Joyce. Zelfs kinderhaters kunnen omwille van die veelgelaagdheid en eruditie ‘De baby’ aan hun borst drukken. (LM - recensie in opdracht van Leesidee)

Paperback | 144 Pagina's | Arbeiderspers
ISBN10: 9029514043 | ISBN13: 9789029514040
bestellen via Bol

Soundtrack:

[Download MP3] :

The Cure :: The Baby Screams