De liefde is van iedereen

Na het bevreemdende ‘Insect’ over verwrongen relaties tussen moeders en dochters, komt de Française Claire Castillon met een nieuwe hoogst originele verhalenbundel op de proppen. Dit keer staat de liefde en de man-vrouw relatie centraal, maar dan wel ontdaan van alle romantische franjes. Het titelverhaal uit de bundel ‘De liefde is van iedereen’ wekt aanvankelijk nog enige hoop op, maar na het ogenschijnlijke lieflijke begin wordt snel duidelijk dat de protagoniste zich focust op een denkbeeldige liefde. Ze houdt zichzelf voor dat haar man zich voor haar de pleuris uit het lijf werkt en daarom zo vaak afwezig is. Nadat ze ontdekt dat hij elders een andere vrouw heeft, gaat ze aan waanzin ten onder en eindigt ze als haveloze zwerfster in het treinstation, waar ze de bijnaam ‘Gevonden voorwerp’ krijgt. De toon voor de rest van de 22 andere ultrakorte verhalen is meteen gezet.
Castillon valt vaak met de deur in huis met openingszinnen die meteen duidelijk maken dat de liefde een terminaal proces is. “Dit is het verhaal van twee mensen die hun liefde moeten beëindigen” luidt het in ‘Hartenbreker’. En het einde is inderdaad hartverscheurend. In het verhaal ‘Verregaande verdraagzaamheid' merkt de vrouwelijke hoofdpersoon op dat haar man onnozel is en dat ze zijn domheid als een belediging ervaart en elk uitstapje als een beproeving. Verdraagzaamheid is overigens ver te zoeken bij de gekwelde, twijfelende personages die het gitzwarte universum van Castillon bevolken. De liefdesverhoudingen tussen mannen en vrouwen zijn vaak een bittere strijd om aandacht, waarbij wederzijds communiceren een illusie blijkt te zijn. De vele grimmige monologen illustreren dit treffend. De zeepbel van vrije liefde wordt doorprikt en ménages à trois zijn gedoemd om te mislukken. Relaties tussen moeders en zonen, of tussen broers en zussen zijn ook al redelijk getroebleerd. Of het nu omwille van een ruzie over erfenis is, om uit incestueuze gevoelens, er loopt telkens weer iets grondig fout. En als er dan sprake is van echte liefde of passie, is er tevens teveel jaloersheid in het spel. In het angstaanjagende ‘Mijn oogappel’ gaat de jaloersheid van de vrouw zo ver dat de man zijn gezichtsvermogen dreigt te verliezen. Ze dreigt zijn ogen uit te steken. Net als in Insect krijgen de kleine besognes en ergernissen uit het alledaagse leven de dimensie van een klassieke tragedie, waarbij moord en verminking schering en inslag zijn. Claire Castillon’s korte verhalen over de schaduwzijde van de liefde zijn luguber en morbide, met af en toe een uiterst wreedaardige of absurde afloop. Ze schrijft echter met zoveel luciditeit en humor dat je - ondanks de vaak dramatische afloop – niet anders kan dan grimlachen om zoveel waanzin. Met haar in vitriool gedompelde pen rafelt ze meedogenloos het laagje vernis van onze beschaving en morele codes.


Oorspr. titel: On n’empêche pas un petit coeur d’aimer
Bindwijze: Luxe paperback
UItgever: Anthos
Omvang: 152 p.
ISBN: 9789041413154
Prijs: € 16.95
Verschijningsdatum: September 2008